Dochter is vanochtend creatief met mozaik geweest. Ze legde een uil naast een bloem. De uil zit op het gras met aan de ene kant een vijver en aan de andere kant een zandvlakte. Boven haar schijnt de zon in de blauwe lucht.
Weer stond er een verrassing in de elfjestuin vanochtend. De ronde pot die tot nu toe dienst deed als woning is verhuisd naar onder de bank, daar woont nu een heks in. In de elfjestuin verscheen er een handgemaakte elfenboom. Gemaakt van klei en met bruine glazuur afgebakken. De elfjes waren meteen met de verhuizing eens. Net als dochter en buurtkinderen.
Tijdens het kamperen werd er door verschillende mensen hout bewerkt met hun zakmessen. Een goede vriendin sneed een liefdestotem voor mij. Deze staat nu buiten naast de elfjestuin zijn werk te doen.
Hemelvaart en Hezingen, die horen hier in huis bij elkaar. Al jaren kampeert man, met of zonder zonen daar samen met (oud)koorleden en aanhang. Dit jaar gingen dochter en ik voor het eerst daar blijven slapen. We hebben genoten van het sprokkelen van hout, kampvuur maken, broodjes bakken, leren snijden met een zakmes, schommelen in de hangmat, maken van een hut, spelen van Kubbs, wandelen in de prachtige omgeving, luisteren naar elkaars verhalen, maken van tosti’s boven het kampvuur, een boek lezen bij het kampvuur, klimmen in bomen, ’s nachts proberen het wc-gebouw zien te vinden, samen bereiden van het eten en nog veel meer. 
Bijzonder vind ik dat iedereen doet waar hij/zij zin in heeft zonder een ander te storen. Vaak samen wat doen, soms alleen. Het mooist vond ik de ontmoeting met goede vrienden en de gesprekken die daaruit voort vloeiden. Dochter was intens verdrietig dat ze eerder met mij naar huis moest. Vader en zoon blijven nog een nachtje langer.
Afgelopen nacht is er een elfje komen aanvliegen. Vanmiddag werd ze ontdekt in de elfjestuin. Ze draait al helemaal mee in de tuin.
“Mam, dat heb jij gedaan he?” Maar van dit elfje wist ik echt niets af, een vriendin iets te meer.
“Mam wil je mij leren haken?” vroeg dochter vanochtend. Leren haken leek mij niet het makkelijkste. “Vind je het ook goed als we een haasje gaan breien?”
Dat zag ze ook wel zitten. Helaas na een grondige zoektocht kon ik de breikoker niet terug vinden. Dan samen met dochter maar naar het 2e hands winkeltje. Met verschillende breinaalden weer huiswaarts gekeerd. Even de tanden op elkaar voor mij (heb nog steeds erg last van mijn tenniselleboog en knutsel ook niet op dit moment). Uiteindelijk kreeg ze de slag te pakken. Zo trots op zichzelf mocht het hele gezin na elke toer van 10 steken het werk bewonderen.
Dochter maakte samen met het buurmeisje de omliggende tuinen onveilig. Al een poosje was ik gecharmeerd van het gegeven fairy-garden.
Dochter wilde dit ook wel. Vandaag samen met ook het buurmeisje naar de kwekerij. Bij het inrichten van de schaal kwamen ook het oudere buurmeisje en zelfs de buurjongen te hulp. “Elfjes…die bestaan niet,”zei het oudste buurmeisje. Gaandeweg het tuintje meer vorm begon te krijgen werd iedereen meer en meer enthousiast. “Konden we maar een camera erbij neerzetten om te zien of de echte elfjes ook komen.” Wat een verrassing om dat te horen van het oudste buurmeisje. De magie kreeg haar uiteindelijk ook te pakken. Het was ook erg leuk om te doen zo samen. Zie de buurkinderen af en toe langskomen om te kijken/spelen met het tuintje. Ben heel benieuwd wat er de komende tijd met het elfentuintje zal gebeuren.