In de Molshoop

Zo kan je ook je elastiekjes bewaren. Neem een popje die je niet meer leuk vind en wikkel daar je elastiekjes om. Zoonlief vind dit wel wat.

Afgelopen week hadden wij Gall&Gallileo, Albert Heijnstein en Darwinkelwagentje te logeren. Ze hebben een paar maal in een grote ren naast elkaar mogen lopen (er zat wel een hek tussen). De logeercavianen hebben zich heerlijk vermaakt met een stoffen tunnel.
Bij het ophalen vandaag door vriendin, de caafjes ook bij elkaar in 1 ren gelaten. De eerste 8 minuten ging heel relax, daarna werd er getest wie er de baas zou kunnen worden. Haren omhoog, hoog op de poten en korte aanvallen.
Bij het vertek van de logees hebben mijn dames mij een poos genegeerd. Zelfs lekker eten wilden ze niet van mij aannemen.

Vanmiddag mocht dochterlief afzwemmen voor B. Ze vond het heel spannend, ze heeft een gekneusde vinger. Met het zwemmen ook goed te merken. Ze durfde niet goed in het water te springen, want dat doet zeer aan de vinger. Ondanks de rare sprongen (en de duik) in het water mocht ze op het eind toch haar diploma in ontvangst nemen.
Voor mij het eind van het tijdperk op en neer naar zwemlessen.

Voor op de wiebelstoel bij de computer wilde ik graag een hoesje maken. Een gehaakte dan wel, en dan met granny motief.
Na flink wat speurwerk hoe je een ronde Granny kan haken en daar dan een hoesje van kon maken heb ik uiteindelijk twee patronen gecombineerd.
Dochterlief en ik zijn er zeer blij mee, de heren vinden het nog wat wennen.

Mijn jaarlijn helpt mij elke dag herinneren dat ik al een paar maandpopjes achterloop. Ze liggen geknipt klaar te wezen, nu nog het in elkaar zetten.
Het maandpopje van (Mieke Stender)  Oktober is in ieder geval wel afgekomen in de juiste maand.

Vandaag een ouder-en kindworkshop taartjes versieren gedaan. Vrolijke winkel met een enthousiaste begeleidster.
Voor mij was de tijd net iets te kort om alles af te krijgen. Gelukkig had dochterlief tijd over en zij maakte voor mijn taart de bloempjes.
Kleien is niet echt mijn ding heb ik wel gemerkt. De smaak van het fondant ook niet echt. Wat ik wel geweldig vond is samen met dochter een workshop te volgen. Dit keer extra leuk want vriendin en haar dochter waren ook mee.

Een goede vriend boorde gaatjes in de potloodstompjes. Draadje erdoor en mevrouw kreeg vanochtend, wachtend bij de oogarts, een potloodketting.
Wat weer heel handig was tijdens het wachten, want dan kan je tekenen met je ketting.

Als je een grote roos haakt, voor jezelf als broche, kan het maar zo gebeuren dat dochterlief er zo verliefd op wordt dat hij in plaats van op een vestje of tas belandt in haar haren.

http://www.youtube.com/watch?v=94vYpcZ3W64

De oudste krijgt nog steeds een westerse Bento-trommel mee naar school. De trommel die uit twee lagen bestaat is niet zo handig in zijn overvolle tas. Maar een grote platte gaat heel goed. Ik was wel benieuwd hoe de anderen op zijn inhoud reageerden (als hij maar niet uitgelachen wordt) en of hij het op deze manier nog wel mee wil naar school, of liever alleen brood.
Het antwoord van zoonlief: “Ja hoor ik wil dit nog wel mee naar school. De anderen noemen mijn broodtrommel een marteling.”
Die laatste snapte ik niet. Zat al te denken dat ze het zielig vonden voor de oudste dat hij zoiets moet opeten. Blijkt het andersom te zijn. De jongens waar hij mee omgaat op school vinden het zelf een marteling om te zien wat hij in zijn trommel heeft, ze willen zelf ook wel zo’n trommel. Pff, ik mag mij voorlopig nog uitleven.

Het duurde voor dochterlief een eeuwigheid. Maar vandaag is het dan zover, de eerste tand is gewisseld.