In de Molshoop

Vandaag is de middelste met een aardlagentoetje naar school. De meneer van zijn klas is jarig. Voor hem is het toetje. Hij is helemaal gek van de natuur. Twee jaar geleden wilde zoonlief het al maken. Maar omdat er in het recept stond dat je er een hele morgen kwijt mee zou zijn durfde ik er niet aan te beginnen. Nu met de ervaringen van bento weet ik dat het ook sneller kan. Gistermiddag een uurtje gezellig samen bezig geweest in de keuken. Drie kleine aardlagentoetjes gemaakt in een leeg jampotje. De kinderen krijgen er een mee in hun bento vandaag.

Vandaag gaat de jongste trakteren op school. Gisteren heeft ze een schildpad getekend. Deze hebben gekopieerd. Met waterverf bewerkt, geknipt en geplakt. De broodjes gemaakt naar het recept van de giraf. Alles in een doek in de mand en mevrouw liep trots naar school.

Mmm, ik hoor mijn ouders al zeggen: zo moeder zo dochter. Alleen ik tekende niet op de vloer, maar op het behang. Voor dochterlief maakt het niets uit waar ze tekent. Ik heb al vanalles door haar betekent gezien. Stiften krijgt ze niet meer.
Nu al een hele poos dat ze netjes alleen op haar slaapkamerdeuren tekent (zit  schoolbordverf op). Fase voorbij….dacht ik.

Ook dit keer deed ik weer mee met de swap op het Poppenhoekje. Het thema was dit keer pompoen.
Zelf maakte ik op de kaft van een schrift een wolprikwerkje. Ik ben erg weg hoe Marie ze maakt. Hierop heb ik de mijne geinspireerd.
Ik kreeg uiteindelijk een pompoenwaccinelichtje. Heel mooi gemaakt, het voelt alleen niet zo welkom.
Diegene heeft er veel werk mee gehad, dat kan ik wel zien. Ze is alleen vergeten het op de post te doen i.v.m. haar vakantie. Een poos later kwam ze erachter. Maar de handeling die daarna volgde voelt niet zo fijn, geen sorry, alleen een korte mededeling en een briefje in de enveloppe waarop ze mij veel plezier wenst.
Hierdoor heb ik het gevoel dat ik vergeten ben, het doet er niet toe. Rare gewaarwording zo voor mijzelf, maar eens gaan uitzoeken hoe ik dit gevoel om ga draaien.

Al een tijdje woont hier de familie S. Moeder, vader, zoon en dochter. Mijn dochter laat deze familie steeds weer een ander avontuur meemaken op de aandachtstafel. Wat er vandaag gebeurde:
 

en zo kwam er een klein baby draakje op de wereld.

De eerste echte schooldag op het voortgezet. Nu zit de oudste aan tafel…huiswerk maken.

Vanochtend stond ik samen met de middelste in de keuken en hadden we een kort gesprekje>
Ik vroeg of hij goed geslapen had.
“Waarom vraag je dat?”
“Je hebt zulke dondere wallen onder je ogen.”
“O, dat betekend dat ze niet meer vers zijn.”

Na een middag verjaardag vieren van de oudste en jongste hadden op het eind de mieren in onze tuin ook tijd voor een feestje.
De jongste was na een middag vol visite en cadeaus een beetje stuiterig en zo kon het zijn dat de zelfgemaakte appeltaart van de middelste feest betekende voor de nog kleineren in onze tuin.