In de Molshoop

Dit jaar gaan we op vakantie naar een waddeneiland. Niet zomaar een waddeneiland, maar het eiland waar ik als kind jaaaaaaaaren kwam.
Extra leuk, ik ga (en mijn gezin) weer in de oude samenstelling, op de oude plek dingen doen die wij altijd deden. Allerlei herrinneringen komen boven.
Het wandelen aan zee, door de duinen, meedoen aan de avondvierdaagse aldaar. Botjes, veren, denne-appels en schelpen zoeken. Garnalen vissen, bang zijn voor een krab aan je voet. De vuurtoren die ’s avonds op de wand van  de slaapkamer scheen. Mijn zusje die altijd het bed voor het raam had. Een tentje gemaakt van het stapelbed. Suikerbrood en een speciale smeerbare worst. Krekels luisteren op weg naar het winkeltje. Een tijdloos gevoel hebben. Dan was de terugweg op de boot een bewust afscheid van het einde van de vakantie.

Met het afscheid ben ik nog niet bezig, met de voorpret wel. Foto’s kijken. Bedenken wat ik mee wil nemen. Voor mijzelf heb ik een vakantieboek gekocht. Had ik destijds het vakantieboek van Okki, Jippo of Taptoe. Nu heb ik er een van Flow. Hij ligt naast mijn bed. Elke avond kijk ik er even na. Maar open mag hij pas als we op weg zijn naar het eiland.