In de Molshoop

Terwijl wij op een verrassingsweekend waren had de jongste haar verjaardagsweekend. Opa en oma hadden al iets bedacht. Maar dochterlief wilde graag naar de dierentuin in Nordhorn. Hier hebben ze een heerlijke dag gehad. Tussen de lama’s gelopen, parkietjes gevoerd en heel speciaal… een vogeltje uit een ei zien komen. De jongste was vooral over het uit het ei komen van het vogeltje helemaal vol. Gelukkig hebben we de foto’s nog om ket keer op keer na te beleven.

De kinderen gingen uit logeren. Met het werk van mijn man geregeld dat ik hem om 14.00 uur kon ophalen. Zij hadden geregeld dat hij die middag een lange meeting zou hebben. Die ochtend had ik de band van zijn fiets leeg laten lopen mocht hij zich niet door mij naar zijn werk willen laten rijden.
Het ging allemaal goed. Daar stond ik, met lichte zenuwen om 14.00 uur bij zijn werk. ‘Zou hij al iets gemerkt hebben?”
Gelukt…hij wist van niets. Na een lunch samen bekenen welke van de NKT we heen zouden gaan. Uiteindelijk zijn we op de hoge veluwe geland. Heerlijk van de natuur en elkaar genoten. In een te klein tentje geslapen, een krachtplaats bezocht, het pontje over de IJssel genomen, heerlijk samen buiten geweest.

De vakantie is begonnen vandaag. De kinderen hadden voor hun juf/meneer een origamidoosje gevouwen. Met in het midden een stukje uit een oude atlas. Erin zat een stempel door hun moeder gesneden, op het doosje stond de stempel ook nog eens. Op deze manier konderen de kinderen herkennen van wie welk doosje was.
De oudste werd verpot naar het voorgezet onderwijs en de jongste naar een andere middenbouwklas. Het liedje: blij als een bij galmt nog na in onze hoofden. Vakantie….

Het is zover. De oudste neemt afscheid van zijn basisschoolperiode. De musical waar hij in speelde is van Warchild. Hij speelt de rol van Kerre. Kerre is volgens de oudste een computernerd. Weken van oefenen en decor schilderen ging aan vanavond vooraf.
Aansluitend aan de musical voor familie was er de afscheidsavond. Over elk kind wordt er iets verteld over hoe hij/zij was in de onder-, midden en bovenbouw.
Vol vertrouwen ging hij deze laatste week tegemoet. Afscheid nemen gaat hem zo te zien veel beter af dan zijn moeder.

Elke keer als er een kind uit het gezin afscheid nam van een bouwperiode maakten wij een thematafel voor op school. Voor de bovenbouw vond ik dit wel erg lastig. Wat ik wel heel goed bij de juf van de oudste vond passen was het idee van de bento. Afgelopen jaar hebben we allemaal bentospulletjes gespaard. Gisteren heeft zoonlief een bieslookquiche zelf gemaakt. De eieren gekookt voor in de egg-mold. Vanochtend iets eerder opgestaan om twee 2 tier bentoboxjes te vullen. De boterhammen-sushi zagen er wel erg mooi uit. Hij heeft ze gelijk ook voor zichzelf, broertje en zusje gemaakt.
De juf nam de tijd om alles te bekijken en was erg blij met dit cadeau. Wij waren dan ook erg blij met deze lieve juf.

Een hele zondag bezig geweest om het stapelbed van het kleine kamertje van de oudste naar de grote kamer van de jongste te krijgen.
Alle spulletjes uit de kamer, drie bedden in en elkaar schroeven, de spulletjes weer uitzoeken en de kamers helpen inrichten.
De kamer van de oudste is klaar voor de volgende fase in zijn leven…voorgezet onderwijs…hier komt een geweldig kind.

Dit jaar gaan we op vakantie naar een waddeneiland. Niet zomaar een waddeneiland, maar het eiland waar ik als kind jaaaaaaaaren kwam.
Extra leuk, ik ga (en mijn gezin) weer in de oude samenstelling, op de oude plek dingen doen die wij altijd deden. Allerlei herrinneringen komen boven.
Het wandelen aan zee, door de duinen, meedoen aan de avondvierdaagse aldaar. Botjes, veren, denne-appels en schelpen zoeken. Garnalen vissen, bang zijn voor een krab aan je voet. De vuurtoren die ’s avonds op de wand van  de slaapkamer scheen. Mijn zusje die altijd het bed voor het raam had. Een tentje gemaakt van het stapelbed. Suikerbrood en een speciale smeerbare worst. Krekels luisteren op weg naar het winkeltje. Een tijdloos gevoel hebben. Dan was de terugweg op de boot een bewust afscheid van het einde van de vakantie.

Met het afscheid ben ik nog niet bezig, met de voorpret wel. Foto’s kijken. Bedenken wat ik mee wil nemen. Voor mijzelf heb ik een vakantieboek gekocht. Had ik destijds het vakantieboek van Okki, Jippo of Taptoe. Nu heb ik er een van Flow. Hij ligt naast mijn bed. Elke avond kijk ik er even na. Maar open mag hij pas als we op weg zijn naar het eiland.

.

Oma is 65 geworden. Dochterlief vond dat je er dan wel speciaal eruit moest zien. Met zorg werd een jurk gekozen. De haren moesten los en toch ook niet. Ik liet haar het gehaakte roosje zien en die vond ze wel speciaal genoeg om in het haar te hebben voor het feest.
Voor oma hebben de kinderen een boekje gemaakt: oma’s flitsende verjaardag.
Helaas ben ik daarvan vergeten foto’s te maken.

Vandaag een ochtend meegedraaid bij mijn zus. Vanochtend werd er gewerkt bij Textiel. Zij was bezig met het beschilderen van een stofje waar later een tasje van wordt gemaakt. Ik had van huis een viltwerkje meegenomen. Later op de ochtend hebben we nog twee kaarten samen gemaakt.
Vlak voor het weggaan kreeg ik nog een prachtige duif, met hele fijne steekjes door haar gemaakt. Ze zijn bezig om een stoffen slinger te maken voor intern gebruik. Het andere vlaggetje met twee duifejs had ze aan mijn moeder gegeven. Ik had al gezegd: dan knippen we die door midden en naaien we er een ander stofje achter, dan heb ik ook zo’n prachtig duifje. Nu hoeft dat niet meer. Heb ik zelf een vlaggetje met twee prachtige duifjes.
Nu nog bedenken hoe ik dit mooie vlaggetje ga verwerken.