In de Molshoop

Hiep hiep….hoera.
Vanochtend voelde zoonlief aan zijn oren. Er zat volgens hem al een klein puntje aan. Hij is tenslotte nu elf geworden.
De elfkrachten horen dit jaar ook nog te komen.
Als traktatie wilde hij graag gum. We vonden dobbelsteengummen. Wat past daar nou bij…yathzee, zei mijn zoon.
Dus samen gisteravond samen karton gesneden, yathzee blaadjes erop geplakt en de gum eraan bevestigd met dubbelzijdig tape.
Dit alles werd verpakt in een spellendoos. Trots liep hij vanochtend  naar school. Net bij het ophalen had hij helemaal lol. Iedereen had gedacht dat hij een gewoon spel had meegenomen.

Op school zet ik regelmatig een van mijn popjes neer. Zo ook bij de IB-er. Alleen bij haar verstoppen de knutsels zich regelmatig op rare plekken, in een plant, achter een plant, bij de verwarming. Voor een poos terug vond ik een half glas. Hier passen de popjes goed in. Nu maar hopen dat het goed gaat met glas op de tafel, de ervaring zal het gaan uitwijzen. Met koninginnedag op komst (en de koninklijke trouwerij in Engeland) heb ik de koningskinderen van atelier Pippilotta gemaakt. Kan ik in de meivakantie gaan verzinnen wat ik daarna in het halve glas neer wil gaan zetten.

Ze is af, mevrouw narcis. Al heb ik haar wel van plaats laten verwisselen met mejuffrouw Primula. Voor mijn gevoel groeit en bloeit de narcis eerder dan de primula. De dames vinden het niet erg en staan gezellig naast elkaar.

Al een poos was ik op zoek naar een valletje voor op onze slaapkamer. Al veel gezien maar nog niet dat wat mij aansprak.
De oudste had deze week als weektaak zijn kamer opruimen. Betekend dat ik af en toe moet helpen, anders komt hij er niet uit. Ineens zag ik mijn valletje hangen. Mijn valletje hangt daar al een hele poos voor het raam, ineengeschoven. ‘Die is nu weer van mij,’ dacht ik. In de wasmachine en zelf ook aan de slag op onze slaapkamer. Manlief wil al een hele poos een plek om te mediteren. Nou had ik wel in gedachten hoe ik dat kon realiseren, maar kwam er maar niet toe. Het valletje was de trigger. Veel spullen uitgezocht, kasten versjouwd, altaartje gemaakt, geschikte stoel gezocht, kristallen in een tak voor het raam gehangen en tenslotte het schone valletje voor de ramen. Prachtig.
Toen ik nog thuis woonde hing dit valletje ook al voor mijn raam, afwisselend hoog dan laag. ZIe wel dat ik nog een kleine herstelwerkzaamheid mag uitvoeren. Maar ik ben erg blij met het resultaat (manlief ook).

Van het poppenhoekje uit werd er een paasswap georganiseerd. De swap met kerst en valentijn vond ik ook al zo leuk. Aan deze deed ik dus ook mee. Het leukst vind ik als ik iets persoonlijks kan maken. De persoon waarvoor ik iets mocht maken had helaas geen blog. Wel kon ik gelukkig uit haar voorstelmailtje van destijds opmaken dat ze een heleboel caafjes heeft. Op caafjes zijn wij ook gek.
Na het nodige uitproberen een patroon weten te bewerken die op een cavia leek. De kinderen gingen er zelfs meteen mee spelen. De twee caafjes die ik maakte mochten dan ook alleen verhuizen als ik beloofde ook voor hen caafjes te maken. Maar hoe koppel je nou caafjes aan pasen? Dus maakte ik ook de familie Hazelaar. Die net als het gezin waar ze naar toe gingen twee jongens kent. Nog de caafjes niet aan pasen gekoppeld….mmm….toen kwam zoonlief met een idee van een foto-strip. Dit is de paaskaart geworden. Als je de link aanklikt wordt de kaart in pdf zichtbaar. Zoonlief moest moeders ook regelmatig komen helpen met de foto-strip.
De envoloppe wilde eerst niet echt mooi vormgegeven worden. Maar na flink wat schuiven werd het een paashaas die een ei vasthield waarop het adres geschreven stond. Na het verzenden is het dan flink afwachten…wanneer komt mijn pakketje aan en wanneer krijg je een pakketje.
De ontvangster van mijn pakketje was er blij mee. Vanmiddag kreeg ik ook post. Er kwam een prachtige hanger uit met een kip en het woord pasen erop. Ik wilde deze mooie hanger natuurlijk wel een plaats geven waar iedereen hem kan zien. Dat werd vanmiddag nog gauw even de ramen van de voordeur lappen. Nu kan iedereen deze prachtige knutsel van Tinne bewonderen. Hij is werkelijk prachtig.

De oudste had vandaag maar liefst twee examens. Waar hij geen van beiden zich erg druk over maakte.
Het verkeersexamen werd dan ook met maar 1 foutje makkelijk gehaald. Voor zijn B examen op zijn hoorn moest hij wat meer werk verrichten. Voor zijn doen heeft hij afgelopen tijd aardig veel zitten oefenen. Zijn Werkstuk B examen  over verschillende orkesten had hij gelukkig al twee weken geleden moeten inleveren, zodat er geen verrassingen op dat gebied zouden zijn. Vandaag was het voor een examencommissie 4 liederen spelen, verschillende toonladders en ritmes klappen. Met een mooie cijferlijst en diploma, en ook heel lief een ross van de muziekvereniging waar hij speelt, kwam meneer weer naar buiten.

Vandaag waren de clubkampioenschappen van de gym. Dit jaar had ik de eer om hem te mogen voorbereiden met een enthousiaste jongeling.
Aangezien manlief vandaag twee vormselvieringen had gingen alle kinderen mee met mij. Twee ervan deden zelf ook mee. De oudste heeft de hele dag flink geholpen door alle jury-briefjes naar de telcommissie te brengen.
Dat de middelste in de prijzen zou vallen was vooraf bekend. In zijn categorie deden er maar twee jongens mee. De blijdschap op de eerste plek was er echter niet minder om. Dat de jongste echter ook in de prijzen is gevallen (tweede plaats) was voor mij wel een grote verrassing.
Na de wedstrijden heerlijke soep gegeten bij mijn gymmoeder. ’s Avonds bij het naar bed gaan wilde de jongste het liefst met haar medaille het bed in kruipen. Zo eindigde een hele drukke maar geslaagde dag.

De oudste is vandaag met de masterclass naar de UT geweest. Er waren allemaal verschillende dingen georganiseerd. Het leukst vond hij het maken van de bloem die op zonne-energie werkt. Deze bloem staat nu bij ons in de vensterbank zijn rondjes te draaien.

Gisteren gezellig met twee vriendinnen naar Niels geweest. In de tuin aldaar zitten genieten van de zon en de picknick. Op de terugweg gezeten op de hei met uitzicht op een hunnebed. Naderhand nog samen uit eten geweest. Heerlijk genoten van alle tradities die onderweg nog voorbij komen. Een daarvan zijn schaapjes. Die zien wij meestal wel onderweg. Als er schaapjes gespot worden is zegt ieder weer wat anders: wol, schaap en shoarma. Het deed mij er in de auto aan denken dat ze nog helemaal niet bij mij op de thematafel staan. Vandaag de schaapjes van stal gehaald. Maar wat stonden ze erbij. De laatste keer hebben ze op school in de hal op tafel gestaan. Hun vachtjes waren allemaal los. Elk schaapje is liefdevol door mij behandeld en door dochter neergezet op de tafel. Wij zijn nu ook klaar voor de lente.

Bijna elke avond leest Erik voor als dochterlief naar bed gaat. Wat doe je dan als dochter als papa ziek op de bank ligt…