In de Molshoop

Boze Pietjes? Ja, boze pietjes. De originele naam voor deze soort vogels is Angry Birds. Een goede vriend viert vandaag zijn 40 e verjaardag.
Hij heeft het boze-pietjesspel al helemaal uitgespeeld. Samen met zijn zus hebben we samen alle figuurtjes van dit spel nagemaakt van vilt. Het patroon kwam ik toevallig tegen bij mijn zoektocht naar de valentijnsvogeltjes.
Wij hebben het patroon 50 % verkleind en ipv fleece vilt gebruikt. Leuk om te doen. De kinderen wilden er gelijk al mee spelen. Maar omdat dit een verjaardagscadeau is … nu ben ik dus bezig een tweede ronde pietjes te maken (voor hier in huis).

Vandaag vierde ik mijn niet-verjaardag. Wakker werd ik gemaakt met een soort van bento-taartje. Omdat ik de ‘gewone’taart graag wlde bewaren voor de koffie/thee had manlief gezegd dat hij wel wat zou verzinnen voor het ochtendritueel. Het taartje waarmee ze kwamen toverde een grote glimlach op mijn gezicht. De kinderen hadden mij verrast met cadeautjes van de blauwe maan. Van de oudste kreeg ik een beeldje van een kindje die haar hoofd in een grote hand legt. De middelste had een prachtige bergkristallen armband uitgezocht en wierook. Van de jongste kreeg ik een rieten eekhoorn en drie pakjes wierook. Manlief heeft een prachtige ketting van amethist uitgezocht.
Bij de koffie/thee kwam de familie en heb ik heerlijk genoten van hun gezeldschap. ’s Middags had ik voor onszelf bedacht. Visite, ik vind het heel leuk hoor, maar niet met teveel tegelijk. ’s Middags hebben we gekeken naar ‘oude’  kinderserie’s oa. Boes Boes, Wickie de Vicking, Barbapapa, Snorkels, Freggles en Lucky Luke. Vader en zoon maakten het avondeten. Heerlijk om zo verwend te worden.

Vandaag samen met vriendin naar de handwerkbeurs geweest. Bij binnekomst zijn we gelijk begonnen met een workshop Temari. Temari is een Japanse Naaldkunst. Met verschillende draden, bijvoorbeeld mooie borduurgarens, maakt u een bal. Deze specifieke naaldkunst is heel leuk om te leren, talloze variaties in materiaal, kleuren, diktes en patronen zijn mogelijk.
De ballen waren al voorbewerkt. Voor de patroon konden we kiezen uit wikkelen of borduren. Wij zijn voor de laatste variatie gegaan. Door een foutje van de workshopleidster hebben we uiteindelijk twee verschillende soorten sterren geborduurt. Wat ik persoonlijk helemaal niet erg vond, om twee technieken te leren. Alleen zie ik het niet zo zitten om met gewoon ‘machine’garen eerst 3 mm om een piepschuimbal te wikkelen. Gelukkig zagen we verderop op de beurs een gevilte bal met daarop een zelfde soort techniek van borduren op de bal. Dat is een combinatie die mij meer aanspreekt.
Gelijk aansluitend door naar de workshop sjaal vilten. Op shiffonzijde met merinowol gewerkt. Vantevoren had ik nog geen idee wat ik zou willen. Dus toen het creatieve proces begon zat ik een beetje, als het ware, met mijn handen in het haar. Vond het erg leuk om te doen. Bij een volgende keer ga ik toch eerst vantevoren eerst op onderzoek uit wat ik ongeveer zou willen.
Na deze twee workshops over de beurs gelopen en allerlei stands bekeken. Ik heb mijzelf verwend met een mini-rondbreinaald, piepkleine hartjesknoopjes, zijdewol en een daglichtlamp. Voor mijn zusje heb ik twee pakketjes gekocht zodat ze kan uitproberen of zij het ook leuk vind om seizoenspopjes te gaan maken. Als speciale verrassing kwam ik, na 6 jaar zoeken, het roze kwarts hartje tegen die ik wilde om bij de urn van een goede vriend te leggen. Toen ik het hartje zag liggen werd ik even helemaal ontroerd.
Een zeer geslaagde dag.

Voor een lieve vriendin van mij heb ik de hartjeshanger gemaakt. Want ja, wat geef je iemand waar je gek op bent…

Omdat ze altijd thee drinkt zonder thee-ine en daarom altijd zelf theezakjes meeneemt naar waar ze heengaat ook nog een theezakjeshouder gemaakt. Het vilt heb ik eerst zelf geverfd. Het lapje werd wel naar mijn zin. In mijn borduurstekenencyclopedie opgezocht hoe de steelsteek werkt. Na enige oefening lukte mij deze steek tot redelijke tevredenheid. De rijgsteek zo te krijgen dat je aan de achterkant niet kon zien dat er daarmee toch twee lapjes vilt op elkaar gezet waren vond ik een stuk lastiger. Het resultaat heeft dan ook niet mijn gehele goedkeuring. Ik vond het een leuk patroon om te maken. Tijdens het maken kwamen er enige aanpassingen in mijn hoofd voor een volgende. Zelf hou ik namelijk van compacte dingetjes om mee te nemen. Denk dat ik er binnenkort een voor mijzelf ga maken waar maar 2 zakjes in meegenomen kunnen worden.
De jarige was er gelukkig wel blij mee. Bij haar hebben we genoten van een verjaardagslunch. Pannekoekjes, poffertjes, eitjes en geroosterd brood hebben we allemaal zelf klaar mogen maken op de courmet. Met allemaal andere lekkere dingen erbij werd dit een gezellige happening.

De oudste heeft tussen de lessen door op school (en een heel klein stukje thuis) een spel gemaakt. Hij noemt het: de weg naar de tempel spel.
De pionnen zijn inimini piramide-tjes. Deze kunnen opgeruimd worden in de dobbelsteen.
De rode vakjes zijn een beurt ovenslaan. De groene mag je nog een beurt. De oranje is een binnendoorweg. Wie precies op de brug komt moet af naar start. Wie het eerst precies onder de tempel uitkomt heeft gewonnen.
Erg frusterend voor mij om te spelen, dit spel. Het gebeurd mij namelijk elke keer dat ik op de brug terecht komt. Zoonlief speelt dit spel dan ook graag met mij.

Vakantie betekent vaak dat we wat minder gebonden aan tijd zijn. Betekent ook dat de laatste dag van school er weer allemaal werkjes mee naar huis komen. De oudste en de jongste houden wel van tekenen. De middelste wat minder. Dit keer kwam er een grote verrassing mee naar huis.
Hier heeft hij flink veel aandacht aan besteed. Wat veel, gedetailleerd en wat een kleuren.

Voor alle deelnemers aan mijn gymgroepen vandaag heb ik valentijnskaartjes gemaakt. Als iedereen meer de liefde voor elkaar zou delen zou de wereld er heel anders uit zien.
Vanochtend waren de deelnemers aangenaam verrast. Vanavond mag ik de laatsten uitdelen.
Omdat het wat lastiger is om aan de lezers van de blog uit te delen doe ik het voa dit logje.
Iedereen een fijne valentijnsdag gewenst.

Zo zag het er vanochtend uit toen ik beneden kwam. Een 6 jarig meisje op haar hurken, op de rand van een houten tafeltje. Niet op of om kijkend, heel geconcentreerd bezig met haar zoveelste knutsel. Want van knutsels maken, het liefst van papier, daar houd ze veel van.
Nu maar hopen dat het ‘takje’ niet breekt of het vogeltje van het ‘takje’ valt.

De jaarlijn hangt nu al iets meer dan een jaar… Mijn bedoeling was om de popjes uit het boek: een heel jaar rond, van Mieke Stender te maken. Dan heeft elke maand zijn eigen popje erboven staan. Ik heb wel een paar popjes uit het boekje gemaakt, maar dat waren cadeautjes.
Dit jaar heb ik mij voorgenomen om bij het poppenhoekje mij bij elke voorraaddoosproject op te geven voor de popjes van die maand.
De popjes van januari (sneeuwklokje) en februari (krokusbolletje en kind) zijn af en staan op de jaarlijn te pronken. Nu hopen dat ik het ook daadwerkelijk vol ga houden om elke maand de popjes te maken.

dan mis ik je nog steeds. De gesprekken welke kant we met de vereniging op wilden. Praten over de natuur, klimmen, vakantie. De hoop op een vriendin, huwelijk en kinderen. Of we nog leuke ideeen hadden voor in de gymles. Het niet met elkaar eens zijn en daar zo lang over konden praten totdat we een compromis vonden, en zo niet…dan was het gewoon zo.
Mijn nerveus zijn als de bestuursvergadering hier in huis was en jij mee zou eten. Want ik vind mijzelf nou niet echt lekker koken.
De rust die je uitstraalde. De twinkelingen in je ogen als we iets raars verzonnen voor bijvoorbeeld het kamp. Ik mis het nog steeds. Vandaag zou je jarig zijn geweest. Op het eind van de middag schrok ik op…vandaag zou je jarig zijn geweest! Beneden heb ik getoost bij je foto. Soms kom je nog voorbij. Dan zie ik je in mijn droom, kom je vanavond ook? Dan bouwen we in mijn droom een verjaardagsfeestje!