In de Molshoop

De oudste kreeg als opdracht op school om een stripverhaaltje te maken. Onze cavia’s mochten bij hem de hoofdrol spelen.
Misschien de foto even aanklikken, hij schrijft nogal pietepeuterig.

Voor een project ben ik bezig om vogels uit te werken (hierover later).
Zittend naast mij aan tafel wilde dochter ook wel een vogeltje maken. Mmmm wol prikken vond ik nog niet zo geschikt, met vilt er een maken dat duurt haar te lang. Dat werd dus pomponnen draaien. Met het nieuwe systeem is dit zo gepiept.
De pootjes van ijzerdraad heb ik voor haar gebogen. Een klein beetje hulp met de pootjes en oogjes aan de vogel, maar de rest kon ze goed alleen. Met het resultaat word nu al uitgebreid gespeeld.

De zondagen beginnen hier een soort ritme te krijgen. Brunchen, evt. met z’n allen wandelen en dan samen een film kijken.
Mijn handen stil laten liggen bij een film vind ik lastig. Vandaag de sneeuwkonijnen van Corina maar eens afgemaakt. Ze lagen al een poosje bijna af te wezen. Maar de strikjes kreeg ik maar niet naar mijn zin. Een leuke strik maken vind ik nog een hele kunst. Een konijntje gaat verhuizen naar school. Dochterlief was het daar niet mee eens, drie kinderen…dus ook drie konijntjes. Er moet er dus nog een bijkomen. Op dit moment skieen ze nog heerlijk samen van de berg af.

Gisteren naar Niels geweest. Mijn vriendin ging iets heel speciaals halen en vroeg of ik mee wilde.
Naar Niels gaan is nooit een straf. ’s Ochtends de bento-boxjes gevuld en daarginds verse broodjes gekocht.
Op een bankje (met mijn rug tegen de verwarming) heerlijk knus tegen elkaar aan op het net te kleine bankje hebben we alle lekkers opgesmuld.
Daarna kijken tussen alle opruimingsartikelen. Al heel lang had ik het pakketje van Pippilotta op mijn verlanglijstje staan. Elke keer dachtik…de volgende keer. Dat werd dus deze keer. Het lag ertussen, een teken aan de wand. Na de spulletjes die ik nog “moest” hebben en afgerekend te hebben zijn we nog even naar de hei gegaan. Een heerlijke wandeling gemaakt als afsluiting van de dag.
Diezelfde avond het sterrekindje gemaakt, zodat ik deze morgen cadeau kan doen. Wat een allerschattigst patroontje. Deze ga ik vast en zeker nog vaker maken.

In deze tijd zijn kristallen belangrijk. Bij ins in huis is van de week dan ook een hele mooie bergkristal komen wonen, dankzij opa.
Na de gym brengt opa de oudste naar de muziek en de middelste naar huis.
De middelste zag bergkristal in de doos in het halletje. Alle kristallen waren gewogen en van prijsjes voorzien. Twee brokjes lagen nog tussen de oude kranten bovenop. Opa had dit daar los neergelegd voor de kinderen op de rommelmarkt.
De middelste zag dat alle andere kristallen geprijsd waren en deze niet, dus vroeg hij: “Wat kosten deze opa?”
Opa antwoordde : “Niets.”
De middelste vervolgens: “Oke, dank je wel.” En stopte de kristallen in zijn zak.
Nu zijn wij in het bezit van nog eens twee stukjes mooi kristal.

Onderweg naar zwemles was het aan het miezeren. Dochter vroeg wat is dat miezeren?
…..”Dat wat het nu doet buiten”….
Dochter denkt even na…”O de wolken druppelen nog na, net zoals de kraan soms wel eens nadruppelt.”

Spelletjes….dar kan je nooit genoeg van hebben.
Onder de kerstboom lag dan ook verscheidene spelletjes. Alleen de jongste was het er niet helemaal mee eens. Ze zijn allemaal zo moeilijk.
Het is voor ons helemaal geen straf om naar de Dondersteen te moeten.
Ze nemen de tijd voor je en je kan er spelletjes uitproberen. Het spel Dier op dier van Haba was een spel wat de jongste, de middelste en mij wel erg aansprak. Zo gingen we met een verlaat kerstcadeau de deur uit.
Thuis natuurlijk eindeloos spelen. Ook heel spannend in je eentje om de dieren op elkaar te stapelen.

Hoeraaaa……
Mijn zusje is vandaag jarig. Gek is dat, ik noem haar mijn zusje terwijl ze al lang en breed volwassen is. Op de een of andere manier vind ik zus zo raar klinken. Voor een poosje geleden ben ik bij haar geweest en heeft ze voor mij gekookt. Tijdens het nazitten kregen we het over een plank in haar kast waar allemaal speciale spulletjes stonden. Kaarsje, stenen, wierook een mooie kristal. Terwijl we erover aan het praten waren zei ik dat daar best mooi een popje van mij tussen zou passen. Na lang nadenken van haar kant kreeg ik als antwoord: Maar dan wel een roos.
Een popje met een roos voor mijn speciale zus. Van harte gefeliciteerd.

Bij het opbergen van de kerstspullen kwamen zoonlief en ik onverwacht spullen tegen waarvan we dachten dat ze er niet meer waren. Zo ook het kerststalletje van mij opa en oma.
Normaal eten wij ’s ochtends op de dag van drie koningen het drie koningenbrood. Diegene die de boon in zijn broodje heeft is de hele dag de koning en mag ’s avonds beslissen wat we eten.
Omdat we vandaag allemaal ergens anders eten hebben we dit ritueel naar het weekend verplaatst.

Ooit heb ik van die ouderwetse nachtkleding weten te kopen in een tweedehands winkel. Gemaakt van katoen en het zit heerlijk. Helaas is het werkelijk een oudje. Misschien wordt het tijd om op zoek te gaan naar een patroon en dan zelf van katoen er een gaan naaien. Kunnen mijn eigen initialen erop gezet worden. De kinderen kijken regelmatig nog raar als ze mij in deze nachtkleding rond zien lopen. De middelste vroeg mij de allereerste keer dat hij mij hierin zag: “Ben je een engel?”
Je zou je bijna een engeltje gaan voelen in deze kleding 🙂
Bij deze wil ik LK bedanken dat ik haar nachtkleding af mag dragen.