In de Molshoop

Vandaag kwam er een grote engel bij ons aangevlogen. Zij heeft besloten dat ze hier wel wil blijven. Wij vinden dat heel fijn, het is een heel lief engeltje. Hopelijk gaat Sanne haar niet teveel missen.

Van de zomer al voor mezelf gekocht. De tijd tussen de zomer en 1e kerstdag duurde best lang. Toen deze serie van Brio uit kwam was ik er al weg van, helaas te duur. Nu het zo enorm afgeprijsd werd (de serie gaat eruit) kon ik het niet laten. Vanochtend mocht het dan eindelijk uitgepakt worden. De jongens waren even teleurgsteld, maar dat veranderde dezelfde dag nog. Lekker samen met mama spelen. De treinrails wordt nu gebruikt als computernetwerk. Emo (het blauwe poppetje) rijdt in zijn wagentje de emailberichten heen en weer. Deze berichten kun je ook echt afluisteren. Natuurlijk zijn er ook virussen.  Wij hebben nu viro, pop-up, en para. Deze virussen wil je natuurlijk niet, dus er werd hard gewerkt door emo en burny om ze uit het systeem te krijgen. Als ik alleen de poppetjes zie word ik er al vrolijk van. Eerlijk is eerlijk, ik vind het heerlijk spelen zo met de networkers en mijn kinderen.

Negenennegentig en een weggevlogen engeltjes zijn af. Na de gezinsviering morgenavond krijgen alle kinderen een engeltje mee.
Erg leuk om te maken. Duurde alleen wat langer dan gedacht. De levering van de houten kegeltjes liep door de stakingen nogal vertraging op waardoor vrij veel engeltjes op het laatst gemaakt moesten worden.

Bij het beschilderen van de engeltjes ging elke keer weer een kaars aan, wierook en een meditatief muziekje. Zodat ik met elk engeltje bewust bezig was.Bij het schilderen van ongeveer nummer tachtig had ik er even genoeg van. Zo ontstond er dus een engeltje in de vorm van een monnik.
Elk engeltje heeft in zijn/haar handen een edelsteentje. Ze staan nu nog zo lief bij elkaar op tafel, nog een dagje genieten en ze vliegen uit.

Vanavond hebben we met het gezin Yule (zonnewende) gevierd op onze eigen manier. Ieder heeft een wens opgeschreven.
Op tafel werd een schaal geplaatst waarin salie en de wens verbrand werd. Eromheen stonden stenen en een kom water, kaarsen en een tak.
Wat staat voor de elementen. Ieder mocht zijn eigen wens in rook laten opgaan.
Heel rustig en vol concentratie hielpen de kinderen mee.

Met de kinderen vandaag om tafel…wat gaan we doen met kerst en wat gaan we eten. Met ieder een boodschappenlijstje in de hand de winkel in. Aldaar zag ik een koekemannetjesbakvorm. Het verhaal van het koekemannetje ken ik nog van toen ik klein was en ik heb het ook heel veel voorgelezen aan mijn eigen kinderen. Een bakvorm om een eigen koekemannetje te maken kon ik dan ook niet laten liggen.
Omdat we vegetarisch eten moeten wij meerdere winkels langs. Als ik dan langs het Terre des Homnes winkeltje kom kan ik het niet laten om even binnen te kijken. Normaal loop ik de tafellakens voorbij. Maar nu viel mijn oog op een tafellaken die ik meteen herkende. Ook deze nam ik mee. Nog meer herrinneringen aan vroeger. Ik ben helemaal in mijn sas met deze twee mooie aanwinsten.

Alle heren de deur uit, tijd voor een meidenmiddag. Toevallig kwam er nog een vriendinnetje van dochterlief langs. We begonnen met het uitzoeken van de stofjes. De dames lieten alle stofjes door hun streng keurende ogen bekijken. Na de keuze werd naald en draad tevoorschijn gehaald. Ik werd namelijk geinspireerd door een berichtje op haar blog.
Heel geconcentreerd waren de dames bezig. Al kon ik het verschil wel merken in werken tussen mijn 6 jarige dochter en haar 2 1/2 jaar oudere vriendin. Het hoofdje heb ik gemaakt. Heel af en toe heb ik geholpen.
Tussendoor nog gezamenlijk thee gedronken uit van die ouderwetse bonte kopjes (pink omhoog). Het resultaat mag er zijn. Een andere keer komen de dekentjes. Voor mijn dochter was de koek op. Ze hebben heerlijk met hun popjes zitten spelen.

Voor de eerste keer dat ik meedoe aan een swap. Deze werd vanuit het poppenhoekje georganiseerd. Je moest iets kleins, wat in een enveloppe door de brievenbus past, van vilt maken voor een ander. Een soort loodjes trekken dus, maar dan op afstand. Nu ik bericht heb gehad dat diegene mijn gift heeft ontvangen kan ik dit wel bloggen. Ik heb een kerststalletje in luciferdoosjes gemaakt (patroon Elke Susannah Freed). Wel even priegelen, maar ik vind ze zelf zo leuk. Klein en toch de essentie weergevend.
Mijn verrassing is helaas nog niet binnen. Maar ik vind het nu al voor herhaling vatbaar.

 

 

 

 

Op dinsdag 21 december kreeg ik mijn enveloppe met swap erin.
Een zilveren enveloppe volgeplakt met plakband. De kinderen vroegen al of deze brief van hun tante kwam (die plakt ook altijd alles vol met een rolletje plakband).Uit de enveloppe kwam een schattig kaartje met daarin:
Met zilverdraad en hele kleine precieze steekjes is de boom gemaakt. Op de boom zitten zilveren sterretjes (zoon noemt ze spinnetjes) met een kraaltje.

Anderhalf weekend heeft mijn middelste geoefend voor een musical, de hemel op stelten. Dit project gaat van Kisi uit. Gisteravond was de premiere en vanaag alweer de laatste voorstelling. Hij had er veel zin in.Tijdens het optreden stond zijn gezicht strak van de concentratie. We hebben allemaal genoten om hem bezig te zien. Hijzelf wil wel graag door voor de volgende voorstelling. Dan moet er meer geacteerd worden.
Leuk om te zien als je kind een hobby heeft gevonden waar hij erg van geniet.

Mijn ouders zijn eind november 40 jaar geleden met elkaar in het huwelijksbootje gestapt. Wij hebben het dit jaar gevierd met een heerlijke gebrunchd. Natuurlijk hadden we ook een kleinigheid bij ons. De kinderen hadden elk een kant van een vierkante lamp beschilderd. Natuurlijk vergeten foto’s te maken. Maar nu ik de foto’s heb wil ik het graag laten zien.

Pakjesmiddag was weer gezellig. Nu kan ik laten zien wat voor moois mijn oudste zoon heeft gemaakt. Zelf ontworpen en uitgevoerd: het lavendelzakje.
Er waren allerlei mooie dingen. Niet overal heb ik foto’s van. Ik kreeg een zeepkist, met jawel…zeep erin. Komende maanden kan ik mijzelf weer heerlijk verwennen onder de douche.