In de Molshoop

De jongens kregen rond de tijd dat ze naar de middenbouw gingen een vriendenboekje. Voor dochter was ik al een poos op zoek naar een poeziealbum. Misschien ouderwets, maar ik vind het zelf nog steeds een erg leuk gegeven. Een wensje/gedichtje schrijven en dan zo’n poezieplaatje, of iets zelf tekenen. Hier in de buurt kon ik er geen meer vinden. Gelukkig was er op het internet nog wel iets te vinden. Niet het kleine formaat wat ik veel zag toen ik klein was, maar A5. Ik viel voor de roze voorkant met glimmende bloemen en vlinders. Haar naam komt er ook op met glimmende letters. Dacht dat ze daar wel blij mee zou zijn. Vanochtend gegeven. Vanmiddag mochten wij als gezinsleden meteen aan het werk. De eerste bladzijde mocht ze zelf een gedicht schrijven. Met grote zorg werd hieraan door haar gewerkt. De bladzijdes waar welke opa en oma moet komen heeft ze ook al uitgezocht, evenals oom en tantes. Ze wilde nog wel meer vastleggen, tegen die tijd – als al deze mensen geschreven hebben- zien we wel weer.