In de Molshoop

Al een poosje is meneer aan het oefenen op zijn monoloog. Vandaag mocht hij het in de zeer hete tuin ter gehore brengen.

 

Eerst zachtjes en dan harder. Harder en hoger.
Ik raak de wolken aan.
Vlieg bijna weg.
Ik hou me nog even vast en ga nog harder.
Harder dan het geschreeuw, daar beneden.

Zo hoog!

Het ruikt naar niks. Er is verder ook niks.
alleen ik. Ik en mijn schommel.
Als ik los laat, ben ik even tussen hemel en aarde.
Poeh, die ging goed!