In de Molshoop

Ramen wassen staat er vandaag op het programma. Ben tot nu toe niet ver gekomen. ‘Mam, mogen wij ook helpen?’  Al 20 minuten vermaken zij zich met een sopje op het raam. Dat het er nu schoner uitziet dan daarvoor…………

Mam kijk eens, een Pinokkiohazeslaapje

Tegenover mijn ouders huis staat een kerk. Vandaag stapte Tosca uit de auto en riep helemaal verrukt:’ Kijk mama de T van Tosca!’

Iedere keer als een goede vriendin van ons naar Japan is geweest neemt ze een plaatselijke lekkernij voor Marike en mij mee. Zo ook gisteravond (op ons wekelijkse knutselavond). Dit keer was het een klein koekje gevuld met bonenprut in de vorm van een hoofd. En lekker dat het was. Alleen vond ik het zonde om op te eten…het zag er zo mooi uit. Eerst een foto gemaakt, zodat ik nu af en toe nog van het kunstwerkje kan genieten.

Een hele poos geleden heb ik de jongens een taart voor hen alleen beloofd als  de een borstwaartsom alleen durfde, en de ander koprol naar verhoogd vlak. Het was iedere keer huilen als dit onderdeel bij de gym voorbij kwam. Afgelopen dinsdag was het zover.
Pjotr durfde eindelijk de borstwaartsom, nog wel op labiel vlak. Ook Ocki liet laatst zijn onderdeel van de afspraak alleen zien. Dus vandaag ben ik naar de bakker gegaan om voor hen beiden een taart te halen. Allebei een eigen vruchtentaart. Het viel mij mee hoe rustig ze ermee omgingen. Niet alles in 1 keer maar heel gelijkdelijk af en toe een stukje.

V

anochtend bij de winkel van Terre des Hommes een weefraam voor een euro gekocht. Vanmiddag, na het verjaardagsfeestje van mijn zusje, gingen de jongens buiten in de sneeuw sleeën. Tosca wilde ook wat doen. Samen met haar ben ik gaan weven. Nou ja samen…. Ik mocht het weefraam inspannen en een maal voordoen hoe het ging. Daarna kon mevrouw het zelf wel. En ja hoor, het gaat werkelijk keurig. Eerst met de linkerhand boven en onder naar rechts. Om vervolgens met de rechterhand weer boven en onder naar links te gaan. Ze wist vrij goed hoe het moest. De kraaltjes erbij tussen weven was helemaal het einde. In een stuk van 10 cm maar 2 foutjes, dat had ik niet verwacht.
De jongens waren het er allemaal niet zo mee eens….die wilden namelijk zelf ook.

Zonde, zonde, zonde. Ik had zo’n leuk oud bont snoepjesblik.
Alleen er al naar kijken word je vrolijk van.
Helaas zit er nu binnenin allemaal roest.
Daar durf ik de snoepjes dus niet meer in te doen.

Het was al een poos geleden dat er geschaatst kon worden op een vijvertje. Erik is vanmiddag met de kinderen op de vijver bij ’t Swafert geweest. Helaas konden de heren niet overweg met de lage noren en de kunstschaatsen. Dus hebben zij zich vermaakt met de slee van de buren en lekker glijden over het ijs.

Op nieuwjaarsdag gaat het al jaren hetzelfde. Gelijk na het opstaan ruim ik alle kerstspullen weer op om daarna even langs mijn ouders te gaan om elkaar de beste wensen voor het nieuwe jaar over te brengen.
Wat mij vanochtend gewenst werd was echter iets nieuws.
Ik kreeg een paar stevige zoenen en de beste wensen voor 1909.