Vanochtend met vliegende vaart het bed uit. Au,au,au mijn oor doet zeer. Kijk ik naar het oor van mijn dochter, zie ik er bloed uitkomen.
Alle kids in sneltreinvaart laten aankleden terwijl ik de huisartsenpost belde. Blijkt het oorontsteking te zijn. Daar hoefde ik verder geen uitleg meer over, genoeg meegemaakt met Ocki. Alleen kwam er bij hem nooit bloed uit zijn oor.
Verder hebben wij het vanochtend maar rustig aan gedaan.
De kinderen hadden afgelopen donderdag al een paasontbijt op school. Hier kwamen twee schattige paashazen voorbij die hun ei verloren waren.
Vanochtend bij opa en oma was de paashaas ook geweest en konden de kinderen in huis op zoek gaan naar de eieren. Daarna was het tijd om aan tafel te gaan genieten van een heerlijk uitgebreid paasontbijt.
’s Middags hebben wij besteed aan de verrassing voor de visite van morgen.
Nu op dit moment zijn alle heren op pad de duisternis in, op zoek naar het poasboaken.
Ben benieuwd hoe ze het hebben gehad.
Vanochtend vond ik mijzelf erg dapper. Met de drie kids naar het zwembad geweest. Het nieuwe peuterbadje was zowaar niet alleen een succes voor de jongste, ieder speelde enthousiast mee. Alleen het glijden van de glijbaan vond ik niet echt te doen. Voor de rest was het heel gezellig en zeker voor herhaling vatbaar.
Wat 1 letter, t of d, al uit kan maken.
Pjotr was achterin de auto aan het uitleggen wat hij op school bij ‘Nieuws uit de natuur’ had gezien over energie.
Er was een jongen en die had een rat. En dat rat bewoog door de wind. Ook was er een bak met water. Daar viel dan de regen in. Als het rat dan niet bewoog viel het water uit de bak in het rat en dan bewoog hij weer.
Commentaar van Tosca op dit verhaal (even in eigen woorden beschreven): Dat kunnen wij ook wel proberen, maar ja…wij hebben geen muis.
Was wat aan het nazoeken en toen kwam ik de tafel van Marike en mij tegen.
Nou ja, niet echt onze tafel…maar wel de invulling ervan.
Bijzonder mooi!
| Enkele enthousiaste ouders maken bij de ingang van de onderbouw een prachtig thematisch schouwspel. | |
| Het thema wordt regelmatig aangepast. Prachtig om naar te kijken en let u vooral op de details … Waar zouden we zijn zonder ouderhulp… |
Vandaag mocht Ocki op voor de gele band. Sinds de zomervakantie zit hij bij Teakwondo. Van de sport zelf snap ik niet heel veel. Maar het was wel leuk om te zien. Tosca kon de meester al nadoen, hij riep een soort van :Hoi. Dan deden de kinderen een beweging. Welke beweging er op elke zelfde klinkende hoi moest volgen was mij een raadsel. Maar Ocki kwam heel goed mee in het geheel.
Op het einde waren alle kinderen met de witte band geslaagd. Voor volgende week moet ik dus een gele band regelen. Alleen erg knullig van de meester dat hij op het einde niet genoeg diploma’s had. Hij was twee kinderen vergeten, waaronder dus Ocki. Hij kreeg wel een hand (diploma komt morgen). Tosca kwam ook meteen met de opmerking dat Ocki niets gekregen had. Ocki zelf lijkt het nog niet zo heel erg te vinden.
De mooiste dingen in het leven die kun je niet zien of aanraken , die voel je in je hart.
Dit was een zin die ik tegenkwam en die vandaag de hele dag is blijven hangen.
Klinkt als gefeliciteerd, maar dan iets anders.
Vandaag de laatste keer terug naar het Cios in de setting van Sportleider Seniorensport. Vandaag was de uitreiking van de certificaten. Mijn gymmama was mee. En ruim op tijd waren wij al aanwezig. Ik vond het erg leuk om de andere cursisten nog een keer weer te zien. De hartelijkheid die in deze korte tijd gegroeid is was vandaag weer goed te voelen. Met gemengde gevoelens kijk ik op deze cursus terug. Ik heb genoten en veel geleerd. Maar blijkbaar ben ik niet goed in staat om dit ook aan anderen te laten zien. Mijn zenuwen zitten daarvoor teveel in de weg.
Bij de uitreiking werd er tot ieder een persoonlijk woordje gesproken. Er was veel aandacht voor de individuele cursist, dit vond ik erg mooi. Al kon ik mij niet helemaal vinden in het plaatje dat ze van mij neerzetten. Diegene die dit aan mij voorlas (en waarschijnlijk ook geschreven heeft) raakt mij op de een of andere manier nogal. Zal ik toch aan moeten wennen 🙂 want de komende vijf vrijdagen ga ik voor de fun de applicatiecursus Nordic Walking bij hem volgen.
Yesssssssss ik heb het gehaald!
Verrassing bij het uitpakken van de wasmachine – één rood spooklampje.
Wonder boven wonder doet hij het nog. Het zal nu wel extra spookachtig schijnen 🙂
Een goede vriend van mij is één dag voor mij jarig. Vandaag mochten wij bij hem op visite komen. Omdat hij van klussen houdt, hier ook al regelmatig voor ons heeft geklust, heb ik voor hem een kluskabouter gemaakt. Te bewonderen in de gallery.
