In de Molshoop

Vandaag vierde ik mijn 8 3/4 verjaardag. Marike en haar kinderen hadden een slinger voor mij gemaakt waar deze leeftijd ook op stond.
Vanochtend bewust wat rustiger aan gedaan. Vanmiddag kwam al het bezoek. Gezellig en druk, tot er ineens harpist met haar twee harpen in mijn woonkamer stond. Kregen we met z´n allen een mini-concert en mocht ik voor het eerst zelf op een harp spelen. Een geweldige ervaring. Misschien als ik later ouder ben dat ik het mij dan kan veroorloven om lessen te gaan nemen. Zeg nu al zo lang dat als ik een instrument mocht kiezen ik graag harp zou willen leren spelen. Dankzij mijn zwager en schoonouders heb ik vandaag mogen proeven hoe leuk dit kan zijn.
Daarna nog heerlijk gekletst met de andere aanwezigen. Bij het avond eten zat ik te duizelen op mijn stoel. De geplande spelletjesavond heb ik helaas af moeten zeggen, ga nu mijn bed in voor ik van mijn stoel val.

Drie zieken.

Zo trof ik vanochtend de auto aan. Geen briefje achtergelaten…niks

Marike is vandaag jarig. Omdat ze al enkele weken speciaal mij komt helpen in de les omdat ik niet mag tillen, heb ik een verjaardagsles voor haar gemaakt. Correctie- een kinderfeestje. De kleuters hebben aangedragen wat je zoal nodig hebt bij een feestje. Te beginnen met slingers, ballonnen, cadeau en een lied. Hier kon ik gelukkig allemaal aan voldoen. In het cadeau zat nieuwe verjaardagskleding (roze) en ze kreeg nog twee roze heliumhartballonnen om haar polsen. Na het aantrekken en een verjaardags(taart)muts op het hoofd begonnen we met de roze ballonnen tussen de slingers (helaas geen roze gevonden). Bij elk spel was de hoofdrol natuurlijk voor de jarige. Alleen bij het klimmen en klauteren niet. De tijd vloog voorbij. Het de-kinderen-als-kaarsjes-spel ben ik uiteindelijk helemaal niet meer aan toe gekomen.
Marike van harte gefeliciteerd!

Voor vanavond hebben Marike en ik een feestconditiecircuit uitbedacht voor onze damesgroepen. Marike had vorige week de uitnodigingen meegegeven. Vanavond vierden we dat we samen dit jaar 68 jaar worden. Komen we al redelijk bij het gemiddelde van de doelgroep die we lesgeven.
De eerste groep vond het zowaar ook leuk. Al heb je daar over het algemeen 3 enorme zeurkousen bij zitten. Waarvan de ene vanavond geloof ik niet helemaal tevreden was. Gelukkig kan ik het van haar hebben, ze wordt oud 🙂
Leny had voor kofie en thee gezorgd naderhand en Marike had wat lekkers gebakken.
De tweede groep is een hele andere groep. Zij kwamen in een polonaise, een verjaardagslied zingend, binnen. Omdat Marike in de uitnoding had gezegd dat ze allemaal hun feestelijkste sporttenue moesten aandoen hadden de dames allemaal een strik in hun haren geknoopt. Ik heb om dit geheel zo moeten lachen.
Zoals altijd was er wee eens te weinig minuten in het gymuurtje om het feestconditiecircuit helemaal te kunnen doen. Het vlag hijsen en ballonnen stoten vonden de meeste dames de zwaarste onderdelen.

Al schrijvend van dit stukje bedenk ik mij net dat ik ooit ook wel eens een zeurkousengymles kan gaan bedenken (met dilpoma)

‘Mam, ik wil graag mummie worden, ‘ dat was wat mijn zoon mij gistermiddag meedeelde.
Dat leek mij nog wel te doen. Dus gisteravond zijn zwemkleren omgetoverd naar mummiekleren. Vanochtend konden ze zeer makkelijk uit bed komen. Meteen werden de kleren gepast en beneden al klaargelegd. Pjotr had zijn kleren zelf bij elkaar gezocht. Het bovenstukje van de wolvenkleren en de cape van de vleermuis met een mooie groene broek. Doordat Tosca bij opa en oma was kon ik tussen de middag redelijk opschieten. Al vond ik wel dat ze lastige sminckvoorbeelden hadden uitgezocht om binnen de 3 kwartier af te krijgen.

We waren net op tijd op school. Ocki deed meteen mee in de polonaise op het schoolplein. Pjotr vond het nog wat spannend. ’s Middags heeft hij nog met zijn juf gedanst die als kabouter Kwebbel verkleed was. De meester van Ocki was een kunstenaar uit Egypte, die beweerde dat hij de mummie in een kist had meegenomen. Nu zijn ze heerlijk buiten aan het spelen met andere verklede mensen. Vanavond komt het toefje slagroom op deze dag, dan mogen ze met de andere opa en oma mee naar de lichtjes optocht.

In tegenstelling tot haar grote broers heeft Tosca er geen problemen mee om verkleed naar de peuterspeelzaal te gaan om daar ‘carnaval’ te vieren.
Tegen mijn verwachting in had ze aan het einde van de ochtend nog haar Lala pak aan en het mutsje op.

Vandaag heeft Ocki afgezwommen voor zijn diploma B. Onder grote belangstelling van vrienden en familie. Hij is erg blij dat hij niet meer hoeft. Voor mij is er nu ook een periode van en naar het zwembad klepperen voorlopig afgelopen. Tosca laat ik het liefst pas gaan zwemmen als ze minimaal 5 jaar oud is. Of we dat ook gaan redden is nog maar afwachten. Tosca was er vanochtend niet bij, zij mocht tijdens het diploma zwemmen zich vermaken bij Leny. Heel prettig voor mij aangezien het zitten nog steeds erg lastig gaat en Tosca graag draait op schoot.
Ocki zwom niet zo netjes als anders. Onder het zwemmen heeft hij zelfs een paar maal gesmokkeld door zich voort te trekken aan de lijn die in het water lag. Gelukkig maar dat dit geen consequenties heeft gehad. Naderhand was er taart en felicitaties.
Zondag mag hij met Jelle, die ook vandaag afzwom en Ocki zijn vriend is, mee naar Bengeltjesdorp. Nog een cadeautje noemde hij het.

Net weer naar de huisartsenpost geweest. Hoeveel pech ligt er nog in het verschiet. Ga ik het de komende 5 weken wel redden om veilig voor Tosca te zorgen?
Wat was het geval. Erik had een kerkdienst, dus ik had de drie kinderen rond bedtijd alleen. De jongens waren al op hun kamer, alleen Tosca nog in haar slaapzak helpen. Omdat ik niet mag tillen klom ze zelf op bed waar ik ook zat, zodat ik haar de slaapzak aan zou kunnen doen. Terwijl ik haar arm door de slaapzak doe, haar dus nog bij haar rechterarm vast heb, draait zij zich met een draaiende ruk weg. Gillen, gillen, ik hoor het nu nog in mijn oren. Haar armpje hield ze meteen tegen zich aan gedrukt, precies op zo’n manier als ik bij EHBO heb geleerd wat mensen doen bij een evtuele breuk. Ik mocht er niet naar wijzen. Ook wou ze alle dingen die ze normaal geweldig vind ook niet. Zelfs geen slokje drinken bij mij. Wat duurde het wachten op Erik lang met een hardverscheurend huilend kind op schoot. Kon namelijk ook het bed niet af, ik mag niet tillen. Toen Erik thuis kwam waren we 15 minuten huilen verder. Erik mocht van mij meteen de huisartsenpost bellen. Mijn ouders gebeld of ze mee wilden rijden. Vanaf het moment in de auto was Tosca stil. Ondanks dat het druk was bij de huisartsenpost mochten we gelijk verder. De dokter die wij troffen was een hele aardige man. Na wat bewegen met haar arm was zijn conclusie; gekneusd of wat verrekt. Morgen goed in de gaten houden en bij twijfel maandag naar de huisarts. Gelukkig waren we gauw weer thuis. Erna kwam ook nog even voorbij om te zien hoe het ging. Want net voordat wij naar de huisartsenpost zouden gaan belde Ben ons op en kreeg mij aan de telefoon, ik was niet erg rustig. Nog heb ik de bibbers in mijn benen. Voelde mij heel schuldig.
Als een echte EHBO-er heb ik mij dan ook niet gedragen, meer als een halve. Het gedeelte van rustig blijven was wat lastiger deze keer.
Nu heb ik voor een hele lange periode wel genoeg huisartsenpost gezien.

Later een berichtje, ga nu eerst even naar bed.