In de Molshoop

Eindelijk hadden we gezamelijk even tijd om naar een intocht te gaan. Op loopafstand nog wel. Bij de winkels aangekomen zochten we een fijn plekje op. Er dansten al twee pieten op straat en een blaasorkest (met familieleden van Erik) vrolijkten de boel op. Na een poos gewacht te hebben kwam de stoet eraan. Je zag alle wat grotere mensen wat naar achteren gaan om zodoende de kinderen de gelegenheid te geven om vooraan te staan en alles goed te kunnen zien. Behalve het groepje naast ons. Daar stonden twee oma’s voor de rij. Wat zeg ik voor de rij, ze stonden ruim op straat. Op deze manier kon ik er zelfs nog niet omheen kijken, laat staan de kinderen. Erik vroeg of ze aub iets naar achteren wilden zodat de kinderen ook wat konden zien. Het antwoord wat we kregen kan ik nog pissig om worden. ” Ik sta hier ook al heel lang te wachten en ik wil foto’s maken.”  Op zich snap ik dit ook wel dat je een foto wilt maken, maar daarna ga je toch wat naar achteren staan. Maar nee hoor. Op een gegeven moment stond deze oma midden op straat pieten tegen te houden dat ze pepernoten aan haar kleinzoon moesten geven. Dit niet 1 maal maar de hele tocht door. Doordat zij zo ver op straat stonden liepen de pieten de kinderen achter hun (oa de onze) steeds voorbij.
Grrrrrrrrrrrr  ik stond me werkelijk op te vreten. Heb hardop gemompeld dat dit soort mensen vast op partij Wilders gestemd hebben. Sommige mensen…
Onze kinderen vonden de optocht mooi. Tosca vertelde wat ze zag en de jongens wezen naar de vele pakjes die voorbij kwamen. Bij mij duurde het even voordat ik deze oma en haar manieren, uit mijn hoofd kon zetten.