In de Molshoop

Eens in het jaar gaan we met de damesgroep van de gym bowlen. Omdat dit nu het derde jaar op rij was dat we niet aan het einde van het seizoen (dus net voor de zomervakantie) gingen fietsen zijn we vanavond ook maar wezen bowlen. Dit keer gewoon in eigen woonplaats. Op mijn verzoek zijn er buizen in de goten geplaatst zodat de bal alleen op het einde nog in de goot kon geraken. Hier was ik zelf heel blij mee. Eindelijk konden een paar zeer slechte spelers volwaardig meespelen. De wat beteren vonden er niets aan, niet meer spannend. Maar op het einde stond bijna iedereen op de baan elkaar aan te moedigen want het werd een close-finish. Als het aan mij ligt doen we het de volgende keer weer zo. Want ik zag eindelijk de wat “zwakkeren” ook stralen.
Een van de dames kon niet meespelen ivm haar rug. Haar naam heb ik wel in de computer laten plaatsen en dan mocht zij de bal uitzoeken en die gooide ik dan. Hier hebben we samen veel lol mee gehad.
De dames worden oud. Vanavond besefte ik mij dit des te meer. Er liepen een paar moeilijk en moesten geholpen worden. Vandaag nam er ook een afscheid. Haar gezondheid gaat te snel achteruit. Vorige week deelde ze dit mee. Hier heb ik het wel moeilijk mee gehad. Deze damesgroep was mijn eerste “eigen” les. In oktober is dat alweer 11 jaar geleden. Hopelijk blijven de dames nog lang fit genoeg om elke week te komen om hun dierbare potje volleybal spelen.