In de Molshoop

Na een weekje kamperen op de Lange Paal zijn we weer thuis. Met het weer hebben we het getroffen. Veel buien hebben we niet gehad. De jongens hebben zich uitstekend vermaakt op het eiland. Gelijk achter het veld waar we stonden was een speelbos. Hier hingen touwen in de bomen en netten waar aan gezwaaid en op geklommen kon worden. Tosca was helemaal weg van het scheppen met zand. Het middagje dat ik alleen met Tosca aan zee was (Erik was met de jongens met de Vliehors-express mee) heeft ze twee uur lang zitten scheppen met zand. Bij het weggaan had ze er nog niet genoeg van. Ocki heeft geleerd om van een schommelende schommel af te springen.

We hebben vooral veel genoten van de zee en het strand. Pjotr heeft samen met Erik nog twee maal gezwommen in de zee. Tosca moest eerst niets hebben van de branding, maar na een paar keer ging het beter. Heerlijk die zee; het geruis, de geur, het uitzicht.
Bij de laatste strandwandeling heb ik dan weer een raar hol gevoel in mijn buik als ik de duin over ga, wetende dat het weer even duurt voordat ik weer terug ben op een waddeneiland. 
Ik zei tegen de jongens: ” Willen jullie nog gedag zeggen tegen de zee?” Waarop Pjotr meteen reageerde met: ” Tot over twee jaar zee.”