In de Molshoop

De jongens waren niet te genieten. Dus heb ik het geplande bezoekje naar Marike afgelast. Wat dan wel te doen met jongens die elkaar alleen maar in de haren kunnen zitten, alleen maar boos kunnen reageren en met zichzelf in de knoei zitten.
Pjotr kwam met een leuk voorstel, wandelen naar het hondjesbos. Net buiten komen de twee buurjongetjes eraan. Of zij ook mee mochten. Dit mocht van hun moeder. Met vier heren en een meisje in de rugdrager vertrok ik naar het bos hier vlak achter. Met moeite liep het hele geheel rustig met mij mee, tot aan het zandpad. Daar ging alles los. Ik moest er nog wel om lachen ook. Het was net een stel jonge honden. Ze renden heen en weer terug. Maakten gekke sprongen, liepen op handen en voeten om afdrukken in het zand te maken en schreeuwden om het hardst. Bij het bosgedeelte, daar waar ik regelmatig moet bukken om takken te ontwijken, mocht Tosca ook zelf lopen. Ocki en J waren heel lief voor haar en hielpen haar langs en over de obstakels heen. Pjotr en de oudste J zochten een beer. Volgens hen zat er een in het bos, je kon hem alleen heel moeilijk vinden. Om de beer te lokken besloten ze zelf dan maar beren na te doen.
Vlak voor het zandpad ging Tosca weer in de rugdrager en kreeg iedereen nog een koekje. Op de terugweg hebben we van gras poppetjes gemaakt. Nog steeds vol energie maar niet meer zo druk kwamen twee uur later weer thuis aan. De poppetjes werden voor de deur gezet als bewakers en de jongens hebben daarna nog heerlijk buiten gespeeld.