In de Molshoop

De jongens waren niet te genieten. Dus heb ik het geplande bezoekje naar Marike afgelast. Wat dan wel te doen met jongens die elkaar alleen maar in de haren kunnen zitten, alleen maar boos kunnen reageren en met zichzelf in de knoei zitten.
Pjotr kwam met een leuk voorstel, wandelen naar het hondjesbos. Net buiten komen de twee buurjongetjes eraan. Of zij ook mee mochten. Dit mocht van hun moeder. Met vier heren en een meisje in de rugdrager vertrok ik naar het bos hier vlak achter. Met moeite liep het hele geheel rustig met mij mee, tot aan het zandpad. Daar ging alles los. Ik moest er nog wel om lachen ook. Het was net een stel jonge honden. Ze renden heen en weer terug. Maakten gekke sprongen, liepen op handen en voeten om afdrukken in het zand te maken en schreeuwden om het hardst. Bij het bosgedeelte, daar waar ik regelmatig moet bukken om takken te ontwijken, mocht Tosca ook zelf lopen. Ocki en J waren heel lief voor haar en hielpen haar langs en over de obstakels heen. Pjotr en de oudste J zochten een beer. Volgens hen zat er een in het bos, je kon hem alleen heel moeilijk vinden. Om de beer te lokken besloten ze zelf dan maar beren na te doen.
Vlak voor het zandpad ging Tosca weer in de rugdrager en kreeg iedereen nog een koekje. Op de terugweg hebben we van gras poppetjes gemaakt. Nog steeds vol energie maar niet meer zo druk kwamen twee uur later weer thuis aan. De poppetjes werden voor de deur gezet als bewakers en de jongens hebben daarna nog heerlijk buiten gespeeld.

Vrijdagavond zijn de heren vertrokken voor een logeerpartijtje bij opa Ben en oma Erna. Voordat ze kwamen werden ze beiden verrast met een portable dvd speler. Deze werd de volgende dag meteen beruikt. Ze gingen namelijk naar het Archeon.
Hier hebben ze zich de hele dag vermaakt met allerlei doe-dingen en ontdek-dingen. Pjotr vond het spinnen heel interressant, ze hebben steltgelopen, gevaren op een vlot, ridder gespeeld, geschoten met pijl en boog en nog veel meer. Na deze drukke dag ging de tocht naar Katwijk alwaar ze in een strandpalvioen hebben gegeten om daarna uit te buiken met een wandelingetje langs zee.
Zondags zijn ze ook nog gebleven. Dan konden Erik en ik de saunabon gaan gebruiken, wij zijn dus heerlijk een dagje in de sauna geweest. Pjotr en Ocki zijn met opa en oma naar de film, over een ondeugend aapje, geweest. Ze waren nog maar net terug toen wij ze kwamen ophalen. Pjotr viel zowat met zijn hellebaard, die hij bij het Archeon van opa en oma had gekregen, in bed in slaap. Met moeite mocht de hellebaard achter het bed staan.

Voordeel van dit mooie droge weer, de kids kunnen buiten spelen. Misschien voor ons iets te warm, maar aan de heren merk ik het niet zo. Ze blijven wel rennen en fietsen, al nemen ze iets eerder rust.
Tosca vind buiten spelen ook helemaal geweldig. Water in een emmer en een paar bakjes erbij of een kleine gieter en ze vermaakt zich wel. Helemaal geweldig wordt het als ze voor mag spelen. Dan zijn de jongens daar ook en die eist ze dan ook helemaal op. Ze weet vooral Ocki heel goed te krijgen daar waar ze hem graag wil hebben. Gelukkig vinden de jongens het ook vaak wel leuk om met hun zusje te sjouwen. Wat een favoriet spelletje is als ze voor spelen; spelen met de tracker. Tosca gaat het liefst in de aanhanger zitten. Dan gaat 1 van de heren op de tracker en de andere duwt het geheel. Dit spel kunnen ze heel lang volhouden.

Gisteren bij het maatschappelijk werk werd me wederom eens duidelijk dat ik wat aan mijn slimheid moet doen. Jaren en jaren lang heb ik gedacht dat ik dom was. Ik heb moeite met moeilijke woorden en dan ga ik op slot. De ouders van S, mijn voormalige vriend, en S zelf vonden dat ik de Pabo niet af moest maken want dat zou ik niet trekken. Hier heb ik destijds naar geluisterd, het bevestigde toen mijn idee.
Ik weet veel dingen niet, kijk blijkbaar niet verder dan mijn eigen neus. Weet niet wat er op de wereld gebeurt. Kan over veel dingen niet meepraten.
Nu ben ik het zat. Ik zal dan wel niet de slimste zijn. Ik zal wel opnieuw moeten leren hoe je moet leren. Dit zal me wel moeite gaan kosten. Maar ik wil mezelf niet meer dom noemen.
Na de zomervakantie gaan Marike en ik een EHBO cursus volgen. Dit is dan een mooie oefening voor de cursus die ik graag wil volgen. Al een hele poos staat de cursus van de gym voor kinderen met een bewegingsachterstand naar mij te lonken. Steeds durf ik het weer niet aan. Laat ik mij tegenhouden door argumenten waarom het op dit moment niet kan. Alles komt mij goed uit als tegenargument, juist omdat ik mij niet zeker genoeg vind om eraan te beginnen.
Mijn sterke punt is mijn creativiteit. Dit heb ik redelijk ontwikkeld. Nu ga ik bezig met een ander gebied te ontwikkelen!
Bij het nemen van dit besluit kom ik ook ineens allemaal dingen tegen die mij hieraan herrinneren. Zo kwam ik een hele mooie wijsheid tegen, deze ga ik de komende tijd onthouden:

Om oud en wijs te worden
moet je eerst jong en dom zijn geweest.

Eens in de zoveel tijd een onderwerp dat voorbij komt hier in huis. Meestal omdat de kinderen er weer eens uitgegroeid zijn. Dit keer omdat Erik bijna niets meer heeft. Nou ja, dat waren zijn woorden. Na enige nuancering bleek het erop neer te komen dat er wat meer onderbroeken mogen komen. Geen probleem vandaag geregeld. Dat hij graag een paar korte broeken erbij wil. Vandaag al 1 gevonden en gekocht. En na enige aandringen van mij, de lange broek. Erik heeft het gevoel dat hij zijn kleding nog maar net heeft, dat alle broeken (dus ook die vanaf het begin) net nieuw zijn. Terwijl ik hierover aan het nadenken was tijdens het ophangen van de was, bedacht ik mij dat hij nog maar 3 lange broeken heeft. Waarvan er 1 de knie kapot heeft. Dit is het gedeelte van de broek wat sneller slijt bij Erik ivm de psoriasis op zijn knie. Maar ik bedacht mij ook dat zijn laatste nieuwe broek al meer dan 2 1/2 jaar oud is. De laatste broeken heb ik namelijk allemaal voor hem genaaid tijdens naailes. Naailes heb ik al niet meer sinds de zwangerschap van Tosca. Tijd voor nieuwe lange broeken. Dit is wel moeilijk te realiseren. Hiervoor zal hij mee moeten naar de winkel. Want dat er op korte termijn een lange broek bij moet komen is mij nu wel duidelijk. Ook ben ik van plan er weer 1 voor hem te naaien. Maar daar ben ik iets trager in.
Voor mezelf heb ik helemaal geluk wat kleding betrefd. Ik heb namelijk een schoonmoeder met een uitstekende smaak aan kleding. En dat niet alleen, mijn schoonmoeder schuift haar kleding nog wel eens door naar mij. Hierdoor heb ik nu een heleboel leuke kleding in de kast hangen. Hier ben ik dan ook heel blij mee.

Vandaag zijn de jongens een dagje met opa en oma H. op pad geweest. Als allereerst ging de tocht naar Drenthe. Hier werd eerst onder de wortels van de bomen door gelopen om vervolgens een tocht boven langs de toppen van de bomen te maken. Er was een toren die boven de toppen uit kwam en die wat wiebelde. Dit om je te voelen zoals vogels zich voelen bovenin een boom. Ah, ik ben jalours, dit lijkt mij ook geweldig.
De jongens hebben het ook leuk gevonden, het boomkroonpad.

Daarna ging de tocht door naar een hunnebed. Natuurlijk moest deze beklommen worden. En natuurlijk moesten hier ook dezelfde foto’s genomen worden die vele van ons maken. Moest er wel om lachen toen ik ze zag; kijk mij de stenen eens tillen.

Omdat opa de zandverstuiving in Drenthe niet kon vinden- vast weggestoven. Besloten ze om dan terug te rijden en nog naar het Lutterzand te gaan. Hier dacht Pjotr in het water een slang te zien. Toen ze door het water erop af gingen kwamen ze erachter dat het een stok was. Na wat gegeten te hebben kwamen ze vol verhalen, en met een lekkere koek voor mama, weer thuis.
Opa H had nog een speciale ontmoeting gehad. Hij kwam een onderwijzeres van zijn basisschool tegen. Helaas heb ik dit vrouwtje niet terug kunnen vinden op de foto’s. Moet ik maar wat minder nieuwsgierig zijn. Vol van alles moesten de heren naar bed, waar het een hele poos duurde oor ze sliepen.

De afgelopen week is erg druk geweest. Nou vind ik de laatste week voor de zomervakantie altijd al wel druk. Al die lessen die je gaat afsluiten en waar je wat leuks voor wilt verzinnen. Dan komen er ook nog andere dingen tussendoor die afgesloten worden. En als hoogtepunt voor mij had ik deze week ook nog eens twee kinderfeestjes te verzorgen. door deze drukte ben ik er helemaal niet aan toe gekomen om de blog bij te werken. Vandaag heb ik mijn best gedaan om deze achterstand in te halen. De 7 berichten hieronder zijn dan ook nieuw.
Zomervakantie…

Vandaag was het de beurt aan Pjotr voor zijn kinderfeestje. Ocki had een kinderfeestje van iemand anders uit zijn klas. Omdat Erik het niet kon redden bij dit feestje aanwezig te zijn heeft mijn lieve vriendin Marike geholpen.
Pjotr wou graag een holbewonersfeestje. Omdat ik dit creatief gezien niet meer in elkaar gedraaid kon krijgen hebben we besloten dit thema tot volgens jaar te bewaren. Dit jaar kreeg hij een knutselfeestje. In een brede lijst werden twee zeedieren gedaan. De achterkant werd met kleine papiersnippers beplakt. Allerlei onderzee werelden werden er gecreerd. Voor de snellere kinderen hadden we nog de mogelijkheid om de binnenkant en buitenkant te beschilderen. Sommigen waren zo enthousiast dat ze het glas er ook bij

beschilderden. Ik had gedacht dat ze zo klaar zouden zijn. Maar al met al zijn ze er wel een ruime uur mee bezig geweest. Ook de kleine doosjes werden nog bestipt en als laatste knutsel wou Pjotr graag dat ze met de modelleerballonen figuren mochten draaien. Bij mijn vraag aan Pjotr naderhand wat hij nou het leukste had gevonden, antwoordde hij meteen het maken van het schilderij.

Aan het einde van het schooljaar is het de traditie op school om te verpotten. Op het grote schoolplein komen alle groepen samen en dansen samen het jaar uit. Daarna wordt er aan elke juf/meneer gevraagd of ze nog kinderen hebben die naar een andere groep gaan. Deze kinderen rennen dan een rondje om de paal naar hun nieuwe juf/meneer toe. Ook van de kinderen die van school gaan naar een andere school wordt afscheid genomen. De achtste groepers hebben al een afscheid gehad maar dansen bij de gezamenijke dans in de middelste kring. Na dit geheel gaat iedereen terug de school in naar zijn klas waar hij/zij na de vakantie gaat beginnen.
Terwijl mijn heren daar zo aan het dansenwaren, kreeg ik het wat te kwaad. Mijn kleine zoon is niet klein meer. Hij zit nu in de middenbouw. Vanaf komend seizoen sta ik op een andere plein te wachten op de heren.

De kinderen van het kinderkoor hadden allerlei ideen aangedragen voor een eigen viering. Het moest over vakantie gaan. Ook de liedjes hadden ze uitgezocht. Erik heeft alles tot een viering gemaakt. Het was een van de heerlijkste vieringen die ik meegemaakt heb. Het ging heel ongedwongen. Het koor zong heerlijk vals. De volwassenen zongen zachtjes mee. We zaten in de crypte, zonder voorganger. De kids lazen bijna zelf alles voor. Andere kinderen, en dan vooral Tosca, mochten lopen zonder dat er scheve gezichten kwamen. Ieder kind heeft wel iets gedaan in deze viering. Tosca heeft een poos languit op de grond liggend alles liggen bekijken. Op het einde van de viering kwam het afscheid van de kinderen die er volgend seizoen niet meer bij zijn. Ze kregen van Erik een roos en een klein woordje. Vanuit de rij voor mij kwam de reactie: oh wat leuk. Als toegift kregen wij het lied en bijpassend dansje; allemaal onder de boom. Dit was hun favoriete inzinger geweest afgelopen seizoen. Ondanks dat het een kerstlied was stonden ze allemaal enthousiast te zingen en dansen. Zelfs in de zaal werd er mee gedanst. Zo’n viering als deze zou ik vaker willen bezoeken.