In de Molshoop

Bij de huisarts was ik te gespannen voor het plaatsen van de koperspiraal. Dus kreeg ik een verwijzing naar de gyneacoloog met een receptje voor een rustgevend tabletje. Vandaag was het zover. Nog nooit in mijn leven heb ik een rsutgevend tabletje van dit kaliber gehad, kan mij helemaal geen rustgevend tabletje herrinneren. Dat ik hem moest nemen was al een kleine drempel. Gelukkig was het een klein tabletje. Maar met de oxazepam ingenomen mocht ik niet meer rijden. Marike had aangeboden om mij te rijden. Onderweg naar het ziekenhuis zat ik te wachten wanneer ik er wat van zou gaan merken. Het enigste wat ik voelde is dat ik wat moe werd, ik was al moe van mezelf. De bedoeling was dat de oxazepam de angst en spanningen zou verminderen, rustgevend zou werken, de spieren zal ontspannen en de slaap bevorderen. Van dit alles had ik alleen het gevoel dat de slaap bevorderd werd. Bij binnenkomst bij de gyneacoloog vroeg hij mij of het wel goed ging, ik keek alsof ik naar de maan geschoten zou worden. Ja ik was nog steeds gespannen en had het gevoel elk moment een gigantische huilbui te krijgen. De gyneacoloog keek nog eens en zei dat hij het zo niet zag zitten en of ik wat voor narcose voelde, op deze manier werd het een oorlog en een traumatische ervaring.
Met de spiraal nog in de verpakking stond ik binnen drie minuten weer buiten met een afspraak voor donderdag. Dit wordt een dagbehandeling. Ben blij dat het onder narcose geplaatst kan worden. Baal als een stekker dat het niet zoals bij andere vrouwen even binnen tien minuten bij de huisarts kan.

Vanmiddag heb ik 2 1/2 uur geslapen. Op de fiets om de jongens op te halen had ik het gevoel alsof ik een glaasje wijn ophad. Heb vanmiddag verder rustig aan gedaan, sjongejonge wat ben ik nog steeds moe. De oxazepam werkt als slaapmiddel voor mij als een tierelier, voor de rest zijn mijn emoties blijkbaar sterker.