In de Molshoop

Omdat het vanochtend maar bleef regenen en Erik daar zo’n ontzettende hekel aan heeft om door te fietsen besloot hij thuis te werken. Leuk. Alleen werkt hij dan aan de eettafel en wil geen storend geluid om zich heen hebben (zoals spelende kinderen).

In de kledingkast bij ons op de kamer staat al anderhalf jaar een croquetspel te wachten om cadeau gegeven te worden. Vanmiddag heb ik het spel cadeau gegeven aan de kids en mij. Pjotr en Ocki vonden het geweldig om te spelen. Even wat handigheid krijgen en dan bloedfanatiek spelen. Fanatiek waren ze. Ik durfde ze niet zonder toezicht te laten spelen. Mijn heren kennende en er gaat iets niet goed of het leuke is eraf dan verzinnen ze andere interressante dingen met de croquet-sticks. Na vijf keer spelen had ik het wel bekeken. Want behalve het begeleiden van de jongens en het buurmeisje hadden we ook nog een spelverdeler in het veld. Dit spelverdelertje zorgde voor de nodige handicaps in het spel. Als je even niet keek lag je bal op een andere plek, was er een poortje verplaatst of het eindpaaltje op mysterieuze wijze verdwenen.