In de Molshoop

Woensdag 1 maart kwam Ocki huilende beneden hij kon niet aangeven wat er was. De volgende ochtend werd dit wel duidelijk, hij had een loopoor. Geen koorts, alleen een zeer oor. Een paar nachten kwam hij bij ons in bed liggen. De woensdag erop ben ik naar de huisarts gegaan aangezien het nog steeds vloeide. Zij kon alleen maar anti-biotica voorstellen. Omdat Ocki geen koorts had kon ik het ook nog wel even aanzien. Dat laatste hebben we maar gedaan. Zaterdag leek het minder te worden en zondag zagen we niks meer. Het oor bleef wel gevoelig. Kijk ik vanmiddag even weer naar zijn oor, zie ik tot mijn verbazing heel vies zwart-bruin nattig spul uit datzelfde oor komen. Na overleg met mijn moeder maar met de doktersassistent gebeld. Zij navragen en zij denken dat dit de ontsteking is die eruit komt. Dat het nattig blijft mag niet meer dan twee weken duren dan moeten we weer komen.
Het vieze prut aan de buitenkant heb ik uit het oor gehaald. Schrok ik toch wel weer, daarachter zat hele dikke taaiachtige donkere ‘slijm’. Erik vroeg later of het ook rook. Toen had ik het al weggegooid. Slap van het lachen hebben Ocki en ik geprobeerd of ik dan zo in zijn oor kon ruiken. Uiteindelijk wel gelukt, maar ik rook niet echt wat.
Nu hoop ik dan toch echt dat het afgelopen is.