In de Molshoop

Sinds mijn vorige postje slaap ik slecht. Namelijk het besef dat mijn droomhuis te koop komt drong toen goed tot mij door. Dit huis wou ik de vorige keer al graag kopen. Erik wou toen niet, kopen zag hij namelijk niet zitten. Dat het huis na 4 jaar weer te koop komt had ik nooit kunnen dromen.
Nu moet ik er telkens aan denken. Als we het toch eens konden betalen…als de vraagprijs maar niet te hoog is… als Erik maar zou willen…als we met dit huis in de maag blijven zitten…als…als…als…
De voordelen maar eens tegen de nadelen gezet. Want ja een droom is natuurlijk niet realistisch.
Voordelen; kinderrijke omgeving, speeltuintje recht voor het huis, auto-arme omgeving, veel ruimte om te spelen voor de kinderen (grasveld, bosjes, sloot, bos), winkelcentrum om de hoek, bibliotheek op loopafstand, mijn werk op loopafstand, leuke buren.
Nadelen; het huis is qua oppervlakte kleiner, iets langere afstand naar school.

Nu nog de drempel durven te nemen om te vragen wat de vraagprijs is. Want daar gaat het nauurlijk op vastzitten, kunnen we het ons wel veroorloven. Erik ziet er geen rpoblemen in om daar te gaan wonen. Als het huis maar niet duurder is dan onze huidige woning. Vanochtend zag ik de huidige eigenaresse. Ik was het van plan om te vragen naar de vraagprijs. Verder dan schaapachtig haar aankijken kwam ik niet.
Volgens mij is de enigste oplossing om weer rustig te slapen om de drempel te nemen en te vragen naar de vraagprijs.