In de Molshoop

Ik heb een spook. Ik ook. Ik ook, ik heb een spook. Ik heb een spook een spook een spook een spook een spook. (Aangepaste versie uit de musical Nijntje).
Vanochtend na een getrakteerd ontbijtje, bij de grote meubelzaak uit het hoge noorden, door opa Harry hebben we door de winkel gewandeld. Nou ja wandelen, de jongens rennen van pijl naar pijl. Met als special op-schrijven wat ze leuk vinden.
Als klap op deze al leuke vuurpijl kregen de kids het spooklampje. Op de terugweg en daarna werd bovenstaand lied veelvuldig gezongen.

Ideaal lampje trouwens. Hij zit aan een adapter, waardoor het spookje ook als looplampje te gebruiken is. Hierdoor kan Ocki (en Pjotr als hij bij Ocki logeert) ’s avonds met het spooklampje de trap af en op. Bij Tosca kan ik het lampje daar neerzetten waar ik hem nodig heb. Hij geeft zacht lich zodat ze niet wakker wordt als ik het lampje aandoe. Niet alleen de kids zijn er helemaal weg van zoals je hoort, de mama ook.