In de Molshoop

Zo dat was mij een nachtje. Drie van de vijf moesten regelmatig naar de wc. Eentje heeft er bijna de hele nacht boven gehangen. Met Tosca ging het vandaag al wat beter.
Vandaag toch maar lesgegeven, omdat er niemand anders was die het kon. Ik heb me erdoorheen geworsteld. Omdat Erik thuis was kon ik ook nog een poosje in bed kruipen. Een geluk bij een pech. Als ik beneden op de bank zou gaan liggen zoals Erik dat doet dan word ik gewoonweg niet met rust gelaten. Boven op bed gaan liggen en de twee kids alleen beneden laten doe je ook niet. Voor de rest was ik wel diegene die alles moest regelen. Op de een of andere manier hebben mannen (lees erik) er altijd meer moeite mee. Dan hoor je om de 10 minuten waar ze zoal last van hebben.
Mijn moeder stuurde mij vroeger gewoon naar school als ik ziek was. ‘Dan kom je maar weer naar huis als het niet meer gaat.’ Op school voelde ik mij dan zo beroerd dat ik de terugweg niet zag zitten en sleepte mij de uren door om uiteindelijk onvermijdelijk terug naar huis te moeten fietsen. Nu blijkt het achteraf misschien een goede lering te zijn voor als je zelf moeder bent en ziek. Daar had mijn moeder mij wel voor mogen waarschuwen dat niets zo heerlijk is als ziekzijn als je nog zelf geen kinderen hebt.