In de Molshoop

Vandaag de hele dag thuisblijven voor een pakje dat bezorgt zou worden. Maar ja, de jongens moesten wel opgehaald worden van school. Op het schoolplein de heren tot wat meer tempo aangemoedigd, want er wordt vandaag een pakje bezorgt.
Laat in de middag, terwijl de jongens buitenspelen, komt er een grote vrachtwagen. Zo een die een supermarkt makkelijk kan bevoorraden. De jongens kijken met grote ogen.
“kijk daar komt mijn pakje,”zeg ik tegen ze. De klep gaat langzaam naar beneden en de vrachtwagenchauffeur haalt een doos eruit waar je met gemak 5 kinderen in kwijt kunt. Pjotr zijn mond valt open en na een poosje zegt hij:” Mama dat is geen pakje, dat is een pak.” Terwijl zij buiten nog aan het kijken waren hoe de stadsbus met moeite langs de vrachtwagen mannouvreert, breng ik gau de inhoud naar boven. Als de heren binnen zijn maken we een mini-kasteel van de doos en kunnen ze er nog net een kwartiertje mee spelen voordat we naar zwemles vertrekken.

Door de sneeuw op de daken mag de gymzaal vandaag en morgen niet gebruikt worden. Om alles  geregeld te krijgen, iedereen gewaarschuwd dat ze niet door dit gladde weer hoeven zat ik een middagje aan de telefoon. Ik kan beter lesgeven dat gaat makkelijker en kost minder tijd. Vind het wel jammer dat de pietengym vanavond niet door ging. Volgende week gaan we het opnieuw proberen.

Ter ere van de 35e trouwdag van opa Harry en oma Hennie gingen we vandaag uit eten. Er was een lopend buffet. Voordeel hiervan is dat je zo weinig op kan scheppen als je maar wil. Elke keer als je bord leeg is wordt hij afgeruimd en kun je een schoon bord pakken voor de volgende ronde. Vooral voor de mindere eters onder ons (lees twee kleinkinderen) werkt dit juist stimulerend om te eten. Je eet immers elke keer je bord leeg en je kunt zelf kiezen wat je eet. Wij vonden het een geslaagde middag

Vannacht heeft er bij ons op de bank een Piet geslapen. Er lag een hoofdkussen en een deken op de bank. Blijkbaar had hij ook met de duplo gespeeld, deze had hij uit de doos gekiepert en op de grond laten liggen. De schoenen en laarzen in de hal lagen kris-kras door elkaar met de cadeautjes er slordig tussen. Pjotr wou meteen bij de voordeur kijken of er een cirkel stond. Ja hoor een cirkel bij de voordeur en een kruis op de iglo.
Nadat ze ervan overtuigd waren dat rommelpiet hier gelogeerd hadden werd er verder in huis gezocht naar aanwijzingen. Overal vonden ze rommel (wat hier niet zo moeilijk te vinden is) en overal kreeg Piet de schuld van 🙂   ……deze smoes houden we erin.

Vandaag ging Pjotr op voor diploma B. We zijn extra vroeg van huis vertrokken ivm de wegen die nog vol met sneeuw liggen. Vandaag viel mij het rijden enorm mee, de meeste hoofdwegen waren redelijk ‘schoon’.
Bij het zwembad klaagde Pjotr over zijn buik. In de kleedkamer betrok zijn gezicht en hij begon te huilen. Al huilend heb ik hem afgegeven. Nadat ik omgelopen had naar de tribune en ik Pjotr daar weer zag, waren de tranen weg. Het scheelde dat de kinderen mee moesten tellen met de kinderen die in het water gesprongen waren met een 1/2 draai en moesten watertrappelen. Het verdere programma heeft hij keurig afgewerkt. Vooral het duiken beheerst hij heel mooi. De eisen voor de B-diploma zijn:

GEKLEED ZWEMMEN

Van een startblok of 1-meter springplank te water gaan met een voetsprong voorwaarts (helemaal onder water gaan); onder water (minimaal) een halve draai om de lengte-as maken: na het boven komen aansluitend
30 seconden watertrappen met gebruik van armen en benen, gevolgd door:
25 meter schoolslag, onderbroken door 1 keer onder een vlot door zwemmen en 1 keer hele draai om de lengte-as en
25 meter enkelvoudige rugslag (armen mogen actief gebruikt worden); proef afronden met:
zelfstandig (bij voorkeur niet via trapje) uit het water op de kant klimmen.

IN BADKLEDING

Van de kant of startblok te water gaan met een kopsprong, direct gevolgd door (zonder boven te komen):
onder water oriënteren en onder water zwemmen door een gat in een verticaal, in het water hangend zeil dat zich op 6 meter van de startkant bevindt; na het bovenkomen, aansluitend:
75 meter schoolslag, onderbroken door 3 keer voetwaarts richting de bodem zakken met gestrekte armen boven het hoofd, tot de vingertoppen onder water zijn, proef afmaken met
75 meter enkelvoudige rugslag (armen passief).

Naar keuze te water gaan van de kant met een kopsprong of in het water afzetten van de kant, direct gevolgd door:
10 seconden uitdrijven op de borst, aansluitend enkele meters schoolslag, waarna
7 seconden drijven op de borst, waarna enkele meters schoolslag.

Afzetten van de wand en 10 seconden uitdrijven op de rug. waarna
enkele meters enkelvoudige rugslag, daarna 15 seconden drijven op de rug, proef afmaken met
enkele meters enkelvoudige rugslag.

Van de kant of startblok te water gaan met een sprong (een kopsprong heeft de voorkeur),
aansluitend 10 meter borstcrawl.
In het water, afzetten van de wand, aansluitend 10 meter rugcrawl.

Van de kant te water gaan met een sprong naar keuze, gevolgd door:
30 seconden watertrappen met gebruik van armen en benen, aansluitend 30 seconden watertrappen met de benen, armen passief (in de zij).

De in de diverse onderdelen genoemde te zwemmen afstanden moeten zonder onderbreking en zondat dat de kandidaat aan bodem, wand of enig voorwerp steun zoekt, worden afgelegd.

Naderhand hebben we wat gedronken en taart gegeten bij opa Harry thuis. Hij kon helaas doordat hij zich niet lekker te pas was niet mee.

Vanochtend met de kids de sneeuw in. Met behulp van vierkante plastic bakken, waar de sneeuw in aangestampt kon worden, hebben we een iglo gebouwd. De jongens hebben vooral de sneeuw aangestampt en af en toe geschept. De dikkere handschoenen kon ik niet vinden. Het sneeuw tussen de kieren stoppen deed vooral ik. De buurjongetjes kwamen op een gegeven moment meehelpen. Met die grote bouwstenen, die wel makkelijk van vorm aan te passen waren, werd de iglo al gauw hoog. Ik vond het heel lastig om er enigzins een ronde vorm aan te krijgen. Tegen de tijd dat de iglo klaar was, was Ocki door en door koud. Gespeeld met de iglo hebben ze daardoor niet. Morgen wil Pjotr bij de ingang graag nog een klein tunneltje bouwen.

Vanmiddag belde Erik dat zijn collega had gezegd dat er niet meer te fietsen viel. Ook de bussen en treinen liepen niet. “Dan haal ik je wel op,” zei ik opgewekt.
Om 13.45 uur reed ik van huis weg. Vanaf de UT naar Hengelo stond er file.”Oeps, dan haal ik het niet om de kinderen van school te halen.”Gelukkig konden mijn schoonouders hen wel van school halen.  Iets later stond ik zelf ook muurvast, ik was Enschede nog niet eens in. “hmmmm, ik ben bang dat ik de gymlessen ook niet haal.”  De secretaris gebeld die het verder zou regelen.
Anderhalf uur nadat ik van huis vertrokken was stond ik bij het werk van Erik. Normaal doe ik er een kwartiertje over. Omdat Tosca behoorlijk aan het huilen was heb ik eerst een kopje thee gedronken voordat we met z’n drieën de terugweg aanvaarden.
Nou de terugweg was een ervaring op zich. De auto slipte telloze malen. Vrachtwagens die dwars op de wegen stonden. Verkeerspleinen waar auto’s kris kras door elkaar stonden te wachten tot ze naar voor hen de juiste richting konden. Erik die wel honderd wegen naar huis had bedacht. Uiteindelijk gekozen voor de vliegveldweg. Geweldig om de omgeving te zien. Aan de andere kant soms ook griezelig. Sommige takken hingen wel erg ver door. Verscheidene bomen die over de weg lagen en door vereende krachten van automobilisten aan de kant werden getrokken. Auto’s die vast kwamen te zitten in de berm. De engeltjes op mijn schouder hadden ervoor gezorgd dat het bij de bult over de A1 net op het moment dat ik daar kwam vrij was. Voor mij hadden de auto’s daar nog stil gestaan. Ik zag erg tegen de hellingproef in deze weersomstandigheden op. Gelukkig kon ik in 1 keer zachtjes doorrijden tot het verkeerslicht. Pas bij opa en oma voor de deur kwam ik met de auto vast te zitten. De terugweg heeft 4 uur geduurd. Het meest vervelend vond ik het voor Tosca. Op de terugweg heeft ze een hele poos bij Erik op schoot gespeeld en is daar uiteindelijk in slaap gevallen.

Het duurde wel een poos voordat ik zover was. Vanochtend tijdens het gesprek met de wijkverpleegkundige van het consultatiebureau hebben we de knopen doorgehakt. Ik ga naar het maatschappelijk werk voor een aantal gesprekken en we vragen gezinshulp aan voor een paar weekjes.
Het lastigste van het hele proces vond ik het toegeven dat ik het op dit moment even niet meer alleen aan kan. Iemand die hier komt helpen poetsen, brrr. Ik ben in staat om eerst alles op te ruimen en schoon te poetsen voordat de hulp er is. Iemand op visite krijgen vind ik de laatste tijd ook vervelend. Het huis ziet er niet uit, in mijn ogen. Daarvoor vragen we gezinshulp aan die gecombineerd kan helpen met de huishoudelijke taken en mij kan begeleiden hoe ik omga met Ocki. Ocki is echt een lief jongetje maar ik weet even niet meer hoe ik hem het beste kan begeleiden. Ik heb het idee dat hij steeds meer in vaste rituelen vast komt te zitten. Zijn boosheid is niet meer zo erg als het geweest is, maar hij is wel hardnekkiger.
Om mij inzicht te geven hoe ik hiermee omga, ga ik naar de maatschappelijke werker. Een rustige en evenwichtige moeder zal zeker effect hebben op de kinderen.

Vanavond hebben de ouders geholpen om de school in sinterklaassfeer te krijgen. In de onderbouw wordt er elk jaar geknutseld met grote dozen. Dit jaar was het kasteel weer aan de beurt. Van huis had ik een katrol meegenomen. Deze hebben we aan het plafond bevestigd en nu kunnen de speelpietjes de pakjes in en uit het kasteel hijsen. De hijspiet mag in de toren staan. Natuurlijk kon een cirkel bij de ophaalbrug niet ontbreken. In dit kasteel mogen wel pietjes komen slapen (dit omdat er geen pietenhuis meer is).
Ik vind het erg leuk om ieder jaar weer bezig te zijn met de dozen. Ten eerste krijg je een ander contact met de andere ouders. Ten tweede de reacties van de kinderen de volgende dag zijn geweldig. Twee weken lang wordt er intensief met het dozenbouwsel gespeeld. Volgend jaar heb ik geen kind meer in de onderbouw. In de midden- en bovenbouw versieren de kinderen met zelfgemaakte knutsels hun klas en hoeft alleen de hal door de ouders versiert te worden. Maar ik heb gelukkig al toestemming om gewoon bij de onderbouw mee te mogen blijven helpen.

Elke avond wordt er hier de schoen bij de voordeur gezet en gezongen. Iedereen helpt mee. De jongens zetten de schoenen neer en zingen terwijl papa op de piano speelt. Ik zing ook mee. Wat Tosca er precies van vindt weet ik niet. Haar aandeel in het geheel bestaat uit het weghalen van de schoenen. Schoenen horen niet bij de voordeur (vooral haar eigen schoenen), schoenen horen in je hand om er mee door de kamer te lopen. Of schoenen horen aan je voeten, maar niet bij de voordeur. ’s Ochtends bij het leeghalen van de schoen heeft ze de afgelopen week elke keer het cadeautje eruit gegooid en de schoenen mee naar binnen genomen. Vanochtend had ze voor het eerst door dat het cadeautje dat in de schoen zat eerst uitgepakt diende te worden voordat je je schoen mee naar de huiskamer mag nemen.