In de Molshoop

Vandaag hebben we een heerlijk dagje ver weg gehad. Met z’n allen in de auto van opa en oma ging de reis naar de Efteling. Twee uur hebben we rondgedoold in het sprookjesbos. Hier kwamen de verschillen tussen Erik en mij naar voren. Erik wil alles uitkijken en luisteren. Voor mij is het genoeg om het gezien te hebben. De sprookjes kennen ‘wij’ grotendeels wel. Bij de sprookjes die ik niet ken sta ik iets langer stil.
Er was namelijk veeeeeeel te zien. Het is onmogelijk alles in 1 dag te doorleven. De jongens vonden de Droomvlucht het allermooist. Alle andere dingen ook wel (oa het treintje, carnaval festival, pandadroom en de pagode), maar de Fata Morgana vonden ze eng. Ik vond hem prachtig maar ik kan mij voorstellen dat de kinderen dit eng vonden. Donker, spannende muziek en allerlei ‘vreemde’ figuren en slangen en krokodillen.
Tosca was op een gegeven moment erg moe. In de Droomvlucht bij  de donkere elfenstofstukjes viel ze bijna in slaap. Na elk donker stukje kwam een kamer vol elfjes. Dan was ze weer klaarwakker en keek rond.
Alle mannen zijn nog in de pagode geweest die wel 45 meter boven het park uitsteeg. Erik durfde het alleen door goed op het bankje te blijven zitten, wat ik erg knap vond van iemand met valangst.
Volgens mij hebben opa en oma het ook wel leuk gehad. Helaas kreeg oma in het begin van de dag al last van haar heup bij het uitstappen van een karretje op een lopende band. Erg vermoeiend vond ik het wel. Op de terugweg stonden we van 21.00 tot 22.00 uur in een file. Hoe goed ik mijn best ook gedaan heb om toch wakker te blijven, vlakbij de afslag Hengelo Noord werd ik weer wakker. De kinderen werden bij huis wakker en die hebben we rechtstreeks het bed in getild. Zelf ga ik er ook zometeen gelijk erin.