In de Molshoop

Vanmiddag keek Pjotr op school naar nieuws uit de natuur. Tijdens de video kwam er ook heel wat natuur uit zijn maag terug naar buiten. Hij zat helemaal onder. Ze hebben wat kleren uit de onderbouw voor hem gehaald. Heel wit en met de juf kwam hij naar buiten. ’s Middags bij oma kon hij het eten ook niet binnen houden en ’s avonds in bed kon hij alleen maar in slaap vallen met de knoekel tegen zijn buik en de walvissenmuziek zachtjes op de achtergrond.

Vanmiddag was het zover de eerste zwemles van Ocki. Op weg erheen zei Ocki nog dat hij het wel spannend vond. Gelukkig kent hij het gebouw al en wat er zo’ beetje gebeurd. Ocki had het geluk dat er nog 4 andere kinderen hun eerste zwemles hadden. Pjotr was destijds de enigste en moest gelijk zwemmen. Ocki ging met het groepje nieuwe kinderen allemaal oefeningetjes doen. Bellen blazen, gezicht in het water, drijven, oren in het water (voor rugzwemmen) en in het water springen.
Thuis heeft Ocki veel moeite met water in zijn gezicht. Dan zit hij te roepen en roepen en moet er een washandje komen. Maar vandaag heb ik hem er niet over gehoord. Ik had het idee dat hij het wel leuk gevonden had.

Vanochtend bij het aankleden stond mij een verrassing te wachten. Ocki pakte een lange broek uit de kast en…hij was te klein. Alle andere broeken gecontroleerd en uiteindelijk bleven er 2 broeken over die pasten.
Bij Pjotr hetzelfde verhaal. De broeken die hij niet meer paste gingen naar Ocki zodat hij nu weer een redelijk aantal lange broeken heeft. Pjotr heeft er nu echter nog maar 3.
De kast van Tosca had ik gisteren ook al uitgeruimd. De meeste maatjes 74 zijn vertrokken en hebben plaats gemaakt voor maat 80.

Het liedje ‘ Papa’ van Stef Bos heb ik de laatste dagen in mijn hoofd. Vooral het zinnetje; ik lijk steeds meer op jou. Dat klopt wel. Ik kom ook vaak mopperig over. Kan zeer eigenwijs zijn. Heb veel vaste gewoontes waar ik moeilijk vanaf kan wijken. Mompel en praat veel in mezelf. Te vaak overtuigd dat mijn manier de beste is. Sociale contacten gaan lastig. Hou van allerlei spullen verzamelen en ze zo opbergen dat een ander denkt wat een chaos. Hopelijk vat mijn vader dit allemaal niet verkeerd op, want ik hou wel van hem! (net zoals er in het liedje gezongen wordt).

Van tante Sanne kreeg Tosca op haar verjaardag een Sploen en sploenkleren voor haarzelf. Een Sploen

 is een ondeugend kaboutertje. Onze Tosca in sploenkleren kan er ook wel wat van. Klimmen op de bank via de speelgoedbak. Klimmen op de trap, stofzuiger zodat hij uit gaat terwijl je aan het stofzuigen bent. Ernie’s voeren terwijl je zelf hoort te eten. Kaas van je eigen brood eten. poppen van een ander proberen af te pakken. Alle poppen in de poppenhoek van Ocki zijn klas een kusje geven. De dieren van de boerderij in de klas rondstrooien. Zorgen dat de anti-lekbeker toch gaat lekken. Overal waar je in zit proberen uit te klimmen. Papieren zakdoekjes en bildoekjes een voor een uit de doos trekken. Zo kan ik nog wel even doorgaan met sploenhandelingen.
Vandaag bij het consultatiebureau kreeg ik dus te horen dat ze nog steeds een pittige dame is. Maar dat wisten we wel. Dat ze al 78 cm groot is en 10.240 gram woog, dat wisten we nog niet.

Vandaag hebben we een heerlijk dagje ver weg gehad. Met z’n allen in de auto van opa en oma ging de reis naar de Efteling. Twee uur hebben we rondgedoold in het sprookjesbos. Hier kwamen de verschillen tussen Erik en mij naar voren. Erik wil alles uitkijken en luisteren. Voor mij is het genoeg om het gezien te hebben. De sprookjes kennen ‘wij’ grotendeels wel. Bij de sprookjes die ik niet ken sta ik iets langer stil.
Er was namelijk veeeeeeel te zien. Het is onmogelijk alles in 1 dag te doorleven. De jongens vonden de Droomvlucht het allermooist. Alle andere dingen ook wel (oa het treintje, carnaval festival, pandadroom en de pagode), maar de Fata Morgana vonden ze eng. Ik vond hem prachtig maar ik kan mij voorstellen dat de kinderen dit eng vonden. Donker, spannende muziek en allerlei ‘vreemde’ figuren en slangen en krokodillen.
Tosca was op een gegeven moment erg moe. In de Droomvlucht bij  de donkere elfenstofstukjes viel ze bijna in slaap. Na elk donker stukje kwam een kamer vol elfjes. Dan was ze weer klaarwakker en keek rond.
Alle mannen zijn nog in de pagode geweest die wel 45 meter boven het park uitsteeg. Erik durfde het alleen door goed op het bankje te blijven zitten, wat ik erg knap vond van iemand met valangst.
Volgens mij hebben opa en oma het ook wel leuk gehad. Helaas kreeg oma in het begin van de dag al last van haar heup bij het uitstappen van een karretje op een lopende band. Erg vermoeiend vond ik het wel. Op de terugweg stonden we van 21.00 tot 22.00 uur in een file. Hoe goed ik mijn best ook gedaan heb om toch wakker te blijven, vlakbij de afslag Hengelo Noord werd ik weer wakker. De kinderen werden bij huis wakker en die hebben we rechtstreeks het bed in getild. Zelf ga ik er ook zometeen gelijk erin.

Eindelijk mochten ze in het spookhuis. Voor Ocki vond ik het niet zo’n heel goed idee. Hij wou zelf heel graag. Toen ze weer buiten stonden vroeg ik: Wat hebben jullie gezien?
Pjotr wist het niet meer en Ocki antwoordde:’ Donker en papa.’
——–
Later op de fiets naar huis kwamen de verhalen wel los en bij het naar bed gaan zei Ocki nog tegen Erik: ‘ik vond het wel een beetje eng.’

Ocki heeft de hele zomervakantie, elke dag wel een keer, gevraagd wanneer zijn verjaardagsfeestje nou kwam. Afgelopen maandag heeft hij uit de uitnodigingen verstuurt per flessenpost. Vanmiddag was het dan zover.
In de huiskamer hebben we van stof een piratenschip gebouwd. De paal konden we goed gebruiken als mast. Bovenin de mast hoort natuurlijk een kraaiennest (emmer zonder bodem) waarin we flip de beer hebben gestopt.
De cakejes kregen een zeil en werden zo een bootje. We hadden piratenrum (ranja) en kanonskogels (slagroomsoesjes). Gelukkig kwam Marike me bijstaan. Zij kan heel goed van balonnen figuren maken. Zo heeft ze voor de hele groep zwaarden en papegaaien gemaakt. Bij de speurtocht buiten renden de piraten om het hardst van het ene bootje naar de andere. De kant van de grote zeil die moesten ze nemen. Het is maar goed ik op het apenveldje wou gaan haaienhappen. Anders hadden ze de hele route in maar 5 minuten afgerend. Helaas was het apenveldje nogal drassig. Van de bult af rollen ging nog wel. Maar toen ze in de plassen wouden stampen en springen besloot ik toch maar verder te gaan. Na het vissen, papegaaien prikken en kanonskogelen kwam Erik met de patatjes. Kon ik ondertussen de schatten gaan verstoppen boven. Aan elke schat zat een lang touw. Als ze deze volgden kwamen ze vanzelf bij hun schat terecht. Precies op tijd waren we klaar. Het viel me dit keer reuze mee. De groep was niet zo heel druk en ik had hele goede hulp aan Marike. De kinderen gingen allemaal enthousiast weg. Wat wil je dan nog meer…

Wat kun je doen als het buiten regent?
Sinds kort zijn de heren helemaal gek op het klimmen in de paal.
Het gaat nu al zo goed dat de andere onder  diegene in de paal durft te staan en dat diegene in de paal bovenop de schouders klimt, nog wel de paal vasthoudend.
En dat dan eindeloos achter elkaar.

Heerlijk was het. Een dag op stap zonder man en kids. Samen met Marike zijn we naar Friesland gereden om te kijken wat voor leuke stofjes, popjes en ander materiaal Niels ons weer te bieden had. Bij Niels hebben we uitgebreid de tijd genomen om overal tussen te snuffelen. Je mocht nergens aankomen. Maar 1 keer heb ik het toch niet kunnen laten bij een prachtige zwarte speelpiet.
Dit keer was er ook de mogelijkheid om een pompoentje te prikken. Uiteraard hebben wij daar ook aan meegedaan. Leuke makkelijke techniek. Bolletje wol vormen en dan maar met de wolnaald er in blijven prikken tot alles vast zit. Helaas hadden we allebei vergeten een fotocamera mee te nemen. Ze maken daar altijd wel leuke opstellingen die je niet wilt vergeten. Elke keer zie je wel weer dezelfde popjes aangevuld met iets nieuws. En toch…ga ik elke keer weer. Zo hopelijk weer in maart.