In de Molshoop

Vandaag kreeg ik een huilconcert. Het begon ’s ochtends met het oefenen. ’s Middags was het eigenlijke concert. Ocki was gevallen, had zijn knieen geschaafd, en kwam gierend huilend op schoot zitten. Tosca die dat zag kwam snel naar ons toegekropen en zo jalours als ze is probeerde ze Ocki van mijn schoot te krijgen, wat haar niet lukte. Gevolg een hard huilend kind erbij. Pjotr die mij wou komen helpen stootte en schaafde in zijn haast zijn voet…
Met als gevolg dat ik nu ’s avonds terwijl zij allang slapen ik nog hun harde huilen in mijn oor hoor.