In de Molshoop

Met dit zinnetje belde Erik mij tussen de middag. “Ja ik ben er nog tot kwart voor een dan moeten de jongens weer naar school.” ‘ Dan komen we er nu aan.’
Na ongeveer een kwartier stond Erik op de stoep met zijn vader en de baas van de garage en een auto. Of ik even kwam kijken.
Daar stond een donkergrijze Honda accord 2.o EX uit 1992. Of ik het wat vond. Allerlei andere dingen vertelden ze mij ook, maar na drie schreeuwende kids in huis en deze overval was ik er niet echt met mijn gedachten bij. Mijn enigste eis was dat het een veilige auto zou zijn waar drie kinderen op de achterbank passen.
Na hooguit drie minuten in de auto gezeten te hebben heb ik de beslissing bij Erik neergelegd met als resultaat dat we aankomende zaterdag een nieuwe auto hebben.
Raar hoor.

De citroen komt niet door de keuring zonder een grondige verbouwing. En dan zou het nog afwachten zijn of hij het komende jaar goed door komt.
Nu mag ik afscheid nemen van het witte blik en gaan wennen aan een grijs ding dat niet omhoog komt voordat je gaat rijden.