In de Molshoop

De koffer van de muziekschool zat weer vol. Dit keer hebben de kinderen 7 weken lang gezongen over dieren. Er kwam een slak,haas,beer,olifant,muis,bij en rupsje nooitgenoeg voorbij. Aan het einde van het thema mogen wij als ouders komen kijken. Pjotr mocht als eerste wat uit de koffer halen. Hij pakte het kleinste wat erin zat, de muis. Ocki had duidelijk geen zin en liep de hele tijd te stieren (om in het thema te blijven 🙂 ). Uiteindelijk kreeg Ocki kikker te pakken. Kikker is diegene die elke keer vanaf het begin erbij is. Kikker praat alles aan elkaar. Met kikker in zijn hand deed Ocki zowaar nog even mee. Pjotr kon heel mooi een loopje van de olifant nadoen. Af en toe kon ik hem horen zingen. Ocki vind er niks meer aan. Pjotr vind het nog wel leuk maar dan met de ‘oude’ juf en niet met de inval. Gelukkig was dit tevens de allerlaatste les. Zaterdag open dag en dan mag Pjotr zich gaan orienteren op een intrument. Maar als het aan mij ligt houden we een jaartje rust bij de muziekschool.

Vanochtend kwam een grote grijpwagen, geregeld door opa Ben, ons helpen de coniferen eruit te trekken. Tjsonge wat ging dat gemakkelijk. Ik kan me nog herrinneren dat ik met Arjan een hele middag bezig was aan de Rob de Vriesstraat om een rijtje coniferen eruit te krijgen. Nu waren ze binnen het uur eruit. Ons tuintje was vanochtend groen en nu lijkt het op een grote woestenij. De schuttingen zijn vanmiddag gehaald. Allen waren erik en de buurvrouw de lange bouten en pluggen vergeten. Erik probeert dat nu nog te regelen, al is dat wel lastig nu de winkels gesloten zijn. Als de schutting straks staat komt de verbouwing in de tuin verder nog. Er moeten nog tegels bijgelegd worden. Een nieuwe pergola (waar de hangmat aan moet kunnen), gras en wat groen tegen de schutting. Ik ben benieuwd wanneer dit alles gaat lukken. We hebben nu zowel buiten als binnen een rotzooi 🙁

Vanochtend konden wij een kikkertje ontdekken. Om deze op de foto te krijgen moest ik wel even vissen. Wat een grappig kriebelig gevoel was dat op mijn hand. Een kikkertje met pit want hij sprong ook meteen van mij hand weer terug in het water. Ocki heeft het kikkertje Bertha genoemd. Bertha is vanochtend meegenomen door opa Harry (net zoals het andere kikkertje en de overige kikkervisjes) om heerlijk rond te gaan zwemmen bij opa in de vijver.

Daar waar ik gisteren bij het consultatiebureau mijn zorgen uitte dat Tosca al wel (heel langzaam) langs het randje van de box loopt maar nog helemaal niet kruipt. Kijk ik vanochtend mijn ogen uit. Ik was de was aan het wegruimen zie ik in mijn ooghoeken Tosca op het bed kruipen. Komt het met het kruipen toch nog goed.
Ik moest me volgens het cb ook niet zoveel zorgen maken. Tosca liep voor in de ontwikkeling. Zelfs de arts noemde haar een pittig ding.
Natuurlijk was ik benieuwd of ze op de overloop (de enigste plaats hier in huis met vloerbedekking) ook wou kruipen, maar helaas. Daarna weer op bed en ze kroop weer. Zal vast zachter aan haar blote knieen zijn.

Een niesbui terwijl je net op een druk verkeersplein rijdt.

Al weken wordt er gezeurd om gekleurde gel. Maar waar ik ook zocht geen gekleurde gel. Gisteren ben ik naar de verkleedwinkel gegaan en allerlei kleuren haarspray gekocht. Deze had ik thuis bij de glitterspray neergezet. Gelijk de eerste keer dat Ocki naar de wc ging kwam hij al enthousiast terug, hij had ze al gevonden.
Vanochtend was het zover. De sterke gel erin, kleurtje erachteraan en de sterkmaker (zoals Pjotr de haarlak noemt) erachteraan.
‘Mam, cool he!’ was het eerste wat Ocki zei.

Vandaag heb ik mijn dag niet. Vanochtend een heel gesprek gehad met Erik over wat er vandaag geregeld moest worden. Hij wist zich niet eens meer te herinneren dat we samen gesproken hadden.
Vanmiddag is Tosca uit de box gevallen. Ik hoorde een knal en daarna gehuil. Snel uit de keuken gerend en daar lag Tosca te huilen op de plavuizen. Tosca opgepakt en toen ging ze huilen zonder geluid. Dat vond ik zo eng. Ze werd helemaal rood. Ik heb op haar rug geklopt en telkens gezegd: “wil je wel huilen met geluid hoor.” Gelukkig deed ze dat na een voor mij eindeloze tijd ook. Toen ging ze tegen mij aan hangen , zachtjes huilend,met haar armpjes om mij heen geslagen. Ik heb heerlijk mee gehuild. Ocki op de bank bekeek dit alles eens en begon te lachen.
Vanavond na het bezoekje aan opa Ben in het ziekenhuis (gelukkig ging hier niets mis) was ik aan het koken. Het laatste beetje in de pan aan het doorroeren met Tosca op mijn arm toen er een raar geluid uit de tuin kwam. Wat was het geval, de hond van de buren was over het gaas en door de coniferen gesprongen. Deze hond is meerdere malen gebeten door een kleine hond en sindsdien valt hij kleine honden aan. Dat was dus ook precies wat hij deed in onze tuin, Ernie aanvallen. Hij had ernie in de nekvel beet en schudde haar heen en weer. Ik ging door het lint. Gegild heb ik, nog net niet de hele buurt bij elkaar. De ene buurman, van wie de hond niet was, kwam over de schutting kijken wat er aan de hand was. Ik ben bang voor honden en tegen zo’n grote herder durf ik niet. Dus het enigste wat ik durfde was heel hard om de buurvrouw gillen, die hoorde helaas niets. Toen de herder naar Tosca en mij kwam kreeg ik het helemaal te kwaad. Heb hem nog tegengehouden met mijn knie. Ondertussen krijste Tosca heerlijk mee in mijn oor. Uiteindelijk heb ik de herder in huis gelaten en de keukendeur dichtgedaan. Daar stonden wij in de tuin en de herder binnen. Iemand was zo lief geweest de buurvrouw te halen die de herder weer mee nam. Pfffff het was me een dagje wel. Niet dat alles vandaag slecht was maar mijn emoties bereikten scoorden vandaag wel hoog op het onderdeel ongerust en wanhoop.

Afgelopen week zijn we druk geweest om de zolder naar beneden te halen. Op de lege zolderkamer heb ik geschilderd. Heel licht blauw en een oranje muur met een rode deur. Vanmiddag was de verhuizing. Speelgoed, kleren en bed gingen naar boven. Ocki is wel trots op zijn nieuwe kamer. Maar toen vanavond het moment kwam dat hij er moest gaan slapen wou hij er even liggen samen met papa. Een half uur later hoorden we de deur gaan en Ocki de trap af komen om in het oude kamertje op een matras te gaan liggen. Net zoals de vorige keer kost het hem moeite om te wennen aan de nieuwe kamer.

Dat was het motto van de feestelijke heropening van de Oldenzaalsestraat. De nieuwe lantarenpalen en de herindeling van de weg vind ik wel mooi. Het enigste niet praktische vind ik de parkeerplekken tussen de weg en het fietspad. Je stapt dus of uit op de weg waar de auto’s rijden, en er rijden er eel. Of je stapt uit op het fietspad. Niet ideaal met kinderen. Ook niet ideaal zijn de parkeerplekken tussen twee bomen waar je moet file parkeren. Hoe doe je dat op zo’n drukke straat?
Maar vandaag was er niets van dat alles. Vandaag was er feest. De kids hebben het geweten. Er werden vrijkaartjes uitgedeeld voor de draaimolen en het treintje. Deze kaartjes werden royaal uitgedeeld. De jongens hebben dus flink rondgedraaid. Zijn gesminckt. Hebben even op straat getekend. Pjotr heeft een ballonnentoverzwaard gekregen. Marike was ook mee met de kids. Met z’n allen hebben we ongeveer 2 1/2 kilometer gelopen en plezier gemaakt. Op het eind hebben we nog verf gekocht, voor elke slaapkamerdeur een kleur. De vrijkaartjes die we daar weer kregen voor de draaimolen en treintje hebben we aan Sjoerd en Femke gegeven. Wij sloten de middag af met het halen van een ijsje.

vanochtend met het hele gezin en onze auto naar Borculo. Daar zit Citroville. Hier werden de veerbollen opnieuw voorzien van druk. Dit was ook wel hard nodig. De druk in de bollen was voor de helft wat het moest wezen. Maar de eigenlijke reden waarom er allerlei rode lampjes tijden het rijden door bochten gingen branden was het feit dat er te weinig motorolie in zat.
Pjotr vond het heel interressant om te zien wat er allemaal gebeurde. Hij vroeg ook honderduit. We hebben met z’n allen onder de auto gestaan en dit was  natuurlijk heel spannend, wie weet valt de auto wel naar beneden. Helaas lag het fototoestel in de auto en daar konden we niet meer bij.
Ik ben heel blij dat de rode lampjes niet meer branden. Werd er toch wel wat zenuwachtig van.